Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Elblągu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 466/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Elblągu z 19 lipca 2022r. w spr. VIII K 185/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1,2

A. A. (1),

M. P. (1)

Karalność oskarżonych

Czyny z art. 65§1 kks i inn.

Informacja z KRK

k.299-301, 302-304

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2

Informacje z KRK

Informacje zostały sporządzone przez podmiot do tego uprawniony, ich treść nie była kwestionowana przez strony, stąd zasługują one na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, co spowodowało orzeczenie rażąco surowych kar wobec obu oskarżonych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonych zaskarżając wyrok w części dot. wymiaru kar, podniosła wobec zaskarżonego wyroku dwa zarzuty z art. 438 pkt. 3 i 4 kpk tj. błędów w ustaleniach faktycznych że oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu i że obaj przechowywali w miejscach z a/o ilości wskazane w przypisanych czynach, a także, że orzeczono nadmiernie surowe kary nie uwzględniając w sposób prawidłowy takich okoliczności jak: właściwości i warunki osobiste oskarżonych, ich zachowanie po popełnieniu czynu tj. pełne i konsekwentne przyznanie się oskarżonego M. P. i A. A. do winy oraz szczera skrucha.

Jednak te zarzuty i argumenty użyte przez skarżącą nie mogły być uwzględnione i służyć do korekty zaskarżonego wyroku, w kierunku zmiany kar.

Przede wszystkim należy zauważyć, że oskarżonemu M. P. w postępowaniu przygotowawczym postawiono zarzut tożsamy jak w a/o i wówczas oskarżony ten podał, że treść takiego zarzutu zrozumiał i przyznał się do zarzucanego mu czynu dot. działania wspólnie i w porozumieniu z A. A. przy przechowywaniu w obu pojazdach i lokalizacjach łącznych ilości liści tytoniu, krajanki tytoniowej, papierosów. Opisał w złożonych wówczas wyjaśnieniach motywy dla których dopuścił się takiego czynu jaki mu zarzucono. Jednocześnie nie zakwestionował i nie rozróżnił wówczas- jak to uczynił podczas rozprawy-że nie przyznaje się do towaru, który był w samochodzie u A. A. , że A. A. nie wiedział o towarze który znajdował się na posesjach i w samochodzie O. (...). Stąd nie można zgodzić się z obrońcą, że nastąpiło „pełne i konsekwentne przyznanie się oskarżonego M. P. i A. A. do winy”, wobec tego, że M. P. zmienił swoje „pełne” przyznanie z postępowania przygotowawczego na „częściowe przyznanie się” na rozprawie, a A. A. nie przyznawał się do zarzutu na etapie postępowania przygotowawczego a w toku rozprawy przyznał się „częściowo”. Dlatego – wbrew tezie obrońcy- stwierdzony faktyczny brak konsekwencji w wyjaśnieniach oskarżonych nie mógł wskazywać na wiarygodność ich depozycji.

Ponadto zebrane dowody i wynikające z nich okoliczności, oceniane przez pryzmat logiki i doświadczenia życiowego, nie pozwalały na uwzględnienie zarzutu błędnych ustaleń faktycznych co do przyjętego przez sąd I instancji w zaskarżonym wyroku działania przez oskarżonych wspólnie i w porozumieniu. Należy bowiem zauważyć, że obaj zostali zatrzymani na terenie posesji M. P. przy ul. (...) w E. w dniu 20 lipca 2021r., gdy na posesję tą przyjechali w tym samym czasie samochodami, gdy w każdym z tych samochodów ujawniono po tyle samo tj. po 17 worków zawierających susz tytoniowy. A w świetle tego nie mogły być potraktowane jako wiarygodne wyjaśnienia oskarżonych z rozprawy, w których starali się przekonać, że każdy z nich na swój rachunek, niezależnie od drugiego współoskarżonego, kupił akurat taką samą ilość suszu tytoniowego, popakowanego w identyczne worki (o tych samych wymiarach, tego samego koloru niebieskiego z różowymi paskami), z zawartością po 15 kg suszu tytoniowego każdy , który A. A. co do swojej części chciał tylko „przechować” na posesji M. P.. W szczególności nie można dać było też wiary wyjaśnieniom A. A., że „swoje” worki z towarem, kupił poprzedniego dnia, bo skoro nie miał ich gdzie przechować i dlatego rzekomo porozumiał się co do ich przechowania z M. P. i w tym celu miał pojawić się rano w dniu 20.07.2021r. na posesji M. P. , to – skoro nie miał ich gdzie przechowywać po zakupie- powinien te worki przywieźć na posesję M. P. bezpośrednio po ich zakupie, a nie czekać na to całą noc i przyjechać z nimi do M. P. dopiero następnego dnia rano i to akurat gdy z tożsamą dostawą przyjechał też do tej samej lokalizacji M. P. (przy czym M. P. mało logicznie starał się tłumaczyć w wyjaśnieniach na rozprawie posiadanie w swoim samochodzie tożsamej ilości worków z tytoniem co w pojeździe A. A. tym, że „zakupiłem tyle samo co kolega, bo bałem się, że nie wejdzie mi do samochodu”) . Przy czym twierdzenia A. A. o braku miejsca do przechowania 17 worków z suszem (i potrzebie przechowania ich u M. P.) , które – jak obrazują to zdjęcia pojazdu z towarem- mieściły się w tylnej części samochodu V. (...), też nie mogą być potraktowane jako prawdzie, skoro z protokołu przeszukania użytkowanego przez niego mieszkania przy ul. (...) w E. wynika, że mieszkanie to nie jest mikroskopijne skoro składa się z 2 pokoi, kuchni i łazienki, a sam A. A. podał, że jest bezdzietnym kawalerem, co wskazuje na to, że mógł z powodzeniem te 17 worków przechować w swoim mieszkaniu. A wobec tego w pełni uprawniony był logiczny wniosek, że obaj oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu przywieźli i przechowywali w pojazdach tą sama dostawę worków z tytoniem, która jedynie została rozłożona na dwa samochody, po 17 sztuk worków w każdym z samochodów.

Ponadto na posesji M. P., do której w tym samym czasie, rano w dniu 20 lipca 2021r. przyjechali z identycznymi workami z suszem tytoniowym obaj oskarżeni, ujawniono w wyniku przeszukania jeszcze inne, niż w samochodach, wyroby tytoniowe, akcesoria do produkcji wyrobów tytoniowych, w tym też wagi, mieszadła, przekładki papierosowe, woreczki i worki z zawartością, a także gotowe papierosy pakowane po 20 sztuk. Dokumentacja fotograficzna obrazująca wyniki przeszukania posesji w E. i samochodów, protokoły przeszukań, w tym i tej posesji, a także posesji w C., gdzie ujawniono też worki z krajanką tytoniową i suszem, wskazuje, że produkcja wyrobów tytoniowych i akcesoria do niej służące były zgromadzone w takiej ilości i stanie (z którego wynikała prowadzona produkcja), który świadczył o ich wykorzystaniu na taką skalę, że w pełni uprawniony był wniosek sądu I instancji, iż do obsługi takiego procederu nie wystarczyłby sam oskarżony M. P.. A wobec tego należało wyjaśnienia oskarżonych z rozprawy w tej części, w jakiej przyznawali się : A. A. tylko do przechowywania asortymentu tytoniowego ujawnionego w jego samochodzie V. (...), a M. P. w zakresie pozostałych lokalizacji, z zaprzeczeniem by działali wspólnie i w porozumieniu, za niewiarygodne i służące pomniejszeniu spodziewanych kar. Oskarżeni- co wynika z informacji z K.- byli już bowiem karani i stąd mogli mieć świadomość co do okoliczności obciążających mających wpływ na wymiar kar, a przebywając na wolności mieli możliwość kontaktu i ustalenia – co do szczegółów - wspólnej linii obrony zaprezentowanej na rozprawie, która miała uchronić danego oskarżonego, ale i współoskarżonego od surowszej kary grożącej za ich wspólne działanie, co do całości zabezpieczonych w dniu 20 lipca 2021r. w obu pojazdach i lokalizacjach towarów tytoniowych, tym bardziej, że w postępowaniu przygotowawczym inaczej odnieśli się do stawianych im zarzutów, a nadto wcześniej nie podawali tych okoliczności, które wskazali w wyjaśnieniach na rozprawie.

Z uwagi na powyższe, nie było więc podstaw by uznać za zasadny zarzucany błąd w ustaleniach faktycznych, co do przyjętego działania przez oskarżonych wspólnie i w porozumieniu i to co do całej ilości wyrobów tytoniowych wskazanych w treści czynów im przypisanych.

Nie było też powodów by dokonać korekty wymierzonych oskarżonym kar grzywien i by uwzględnić zarzut rażącej niewspółmierności tych kar. Bowiem wbrew argumentowi obrońcy, to w realiach niniejszej sprawy nie wystąpiło pełne i konsekwentne przyznanie się oskarżonego M. P. i A. A. do winy oraz wyjaśnienie przez nich wszystkich okoliczności sprawy. Skoro zaś oskarżeni w toku rozprawy swoimi wyjaśnieniami starali się wesprzeć tylko przyjęte stanowiska w sprawie, to trudno przyjąć, by ich skrucha była szczera. Tym bardziej, że zacytowane w uzasadnieniu apelacji słowa M. P. „żałuję bardzo, inwestycja była nieudana, głupio mi i tyle” nie tyle wyrażają szczery żal, że dopuścił się on przestępstwa, co stanowią jego refleksję nad nieudaną inwestycją, która miała przynieść spodziewane korzyści materialne, w którą oskarżony ulokował znaczny kapitał, ale która z powodu działań funkcjonariuszy straży granicznej, się nie powiodła. Analiza zaś wyjaśnień A. A. i jego stanowiska „w ostatnim słowie” nie wskazuje na to by doszło do wyartykułowania przez niego skruchy. Odnosząc zaś – przez pryzmat wymienionych w art. 13 kks okoliczności wpływających na wymiar kary- ilość przechowywanego asortymentu tytoniowego w ramach czynów przypisanych oskarżonym, wysokość narażonych na uszczuplenie należności w postaci podatku akcyzowego i podatku Vat, z uwzględnieniem dotychczasowej karalności oskarżonych, to nawet przy ich częściowym przyznaniu się, to kary grzywny po 200 stawek dziennych (gdy można było wymierzyć kary grzywny do 720 stawek dziennych) nie jawią się jako rażąco surowe. Co zaś do przyjętej wysokości jednej stawki dziennej, to również nie można jej traktować jako rażąco surowej. Sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu wyroku wskazał „widełki” w jakich można było stawki te – w myśl art. 23§3 kks -kształtować, stąd gdy sąd ten przyjął wysokość stawki w dolnej jej granicy tj. w kwocie 150 zł ( gdy wysokość jednej stawki mogła nawet osiągnąć 400-krotność minimalnego wynagrodzenia), to uwzględnił tym samym wystarczająco nie najlepszą sytuację majątkową obu oskarżonych, którzy utrzymują się z prac dorywczych osiągając zarobki rzędu 2-3 tysiące zł miesięcznie, gdy M. P. ma też długi.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku w części dot. kar poprzez ich złagodzenie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których zarzuty z apelacji i argumenty tam podniesione, a w konsekwencji wniosek końcowy, nie zasługiwały na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których zarzuty z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy, nie zasługiwały na uwzględnienie.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II

W ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja obrońcy oskarżonych nie zasługiwała na uwzględnienie, to zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonych od kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na sytuację materialno-rodzinną i wysokość kar grzywien, które muszą uiścić (art. 624§1kpk)

7.  PODPIS