Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Elblągu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 322/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Działdowie z 28 kwietnia 2023r. w spr. II K 496/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy- pełnomocnik

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

T. K.

niekaralność oskarżonego

Czyn z art. 157§1 kk

Informacje z KRK

k.489

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Informacja z KRK

Informacja została sporządzona przez organ do tego uprawniony, nie była kwestionowana przez strony, stąd dowód ten zasługuje na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Z apelacji obrońcy oskarżonego: obrazy przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego podniósł zarzut obrazy przepisów prawa procesowego oraz błędu w ustaleniach faktycznych, w tym w zakresie braku ustalenia, co miało mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku. Zarzuty te co do zasady nie mogły posłużyć do wzruszenia zaskarżonego wyroku.

Odnosząc się do zarzutu obrazy art. 182§1 kpk i art. 186§1 kpk na tle oparcia rozstrzygnięcia o zeznania I. S. (1) tj. byłej teściowej oskarżonego, która jako osoba najbliższa odmówiła składania zeznań, to należy zgodzić się ze skarżącym, że doszło do obrazy ww przepisów poprzez powołanie się w uzasadnieniu wyroku na zeznania tej osoby, której zeznania należało uznać za niebyłe. Przy czym zeznania I. S. nie były relacjami podstawowymi dla ustalenia winy oskarżonego i skazania go za czyn mu przypisany. Bowiem oprócz I. S., to zeznania obciążające oskarżonego, i to w stopniu większym niż wynikało to z relacji byłej teściowej, złożyli pokrzywdzona i synowie oskarżonego. I to uznanie tych ostatnich dowodów za wiarygodne w powiązaniu z opiniami biegłego lekarza, psychologa , treścią dokumentacji medycznej dało wystarczające (co zostanie omówione niżej) – nawet przy pominięciu zeznań I. S.- podstawy do skazania oskarżonego. Tym samym zarzucana obraza art. 182§1 kpk nie miała zasadniczego wpływu na treść zapadłego wyroku. Podkreślić zaś należy, że zgodnie z treścią art. 438 pkt 2 k.p.k. orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie stwierdzenia obrazy przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia. Zatem samo uznanie zasadności zarzutu w zakresie obrazy prawa procesowego nie jest wystarczające do uwzględnienia wniesionego środka zaskarżenia i zmiany zaskarżonego orzeczenia (patrz: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2021 r.w spr. II AKa 40/21, opubl. LEX nr 3324693).

Natomiast należy podkreślić, że naocznymi świadkami zdarzenia od jego początku była pokrzywdzona i syn stron tj. S. K. (1), który w czasie czynu był jeszcze w miarę dobrych relacjach z ojcem. Obydwoje złożyli podobne zeznania, z których wynikało, że oskarżony popchnął swoją była żonę na fotel, przygniótł ją swoim ciałem, co doprowadziło do powstania obrażeń w obszarze lewego kolana M. K. (1). Ponadto ich relacje potwierdził też starszy syn oskarżonego tj. D. K., który opisał, że przybiegł na miejsce zdarzenia słysząc krzyk matki i widząc ojca przygniatającego matkę do fotela, to zaczął odciągać ojca od matki. Przy czym skarżący postulując by odmówić wiary zeznaniom tych świadków, a dać wiarę relacji oskarżonego czy jego aktualnej żony, bo synowie i była żona mają interes – z uwagi na konflikt o majątek- by bezzasadnie obciążyć oskarżonego, to pominął powody dla których sąd I instancji uznał ich relacje za wiarygodne. Były one bowiem nie tylko nawzajem spójne czy składane przez D. K. i M. K. (1) konsekwentnie, ale tożsame z nimi były zeznania S. K. (1) a te ostatnie zostały też pozytywnie zweryfikowane opinią biegłej psycholog, gdy biegła ta przyjęła że małoletni świadek zeznawał bez fantazjowania, a prezentowane przez niego podczas przesłuchania emocje wskazują na wysoką autentyczność jego relacji. Stąd ocena wiarygodności zeznań byłej żony i ww świadków nie nastąpiła z zarzucaną obrazą art. 7 kpk.

Ponadto należy wskazać obrońcy, że sąd I instancji ocenił wyjaśnienia oskarżonego czy jego aktualnej żony tj. E. K. za niewiarygodne nie tylko z uwagi na bliskie łączące ich więzy. Były one bowiem nie tylko sprzeczne z relacjami ww świadków, chociaż oskarżony w wyjaśnieniach podawał też, że być może gdy trzymał pokrzywdzoną to ona mogła się uderzyć lub potknąć o fotel, ale nie zostały też pozytywnie zweryfikowane opiniami biegłego lekarza w powiązaniu z dokumentacją medyczną obrazująca proces leczenia kolana pokrzywdzonej.

Bowiem biegły lekarz K. M. ocenił w swoich opiniach, że przed dniem zdarzenia nie było informacji o schorzeniu w obrębie kolana pokrzywdzonej, pojawiły się one dopiero w dokumentacji lekarskiej prowadzonej od 4 stycznia 2021r. W tym miejscu należy zaś zaznaczyć, że do zdarzenia i urazu doszło w dniu 02 stycznia 2021r. tj. w sobotę, gdy w dniu 03 stycznia 2021r. wypadała niedziela, a więc pokrzywdzona realnie do lekarza mogła się udać – i udała się- dopiero w poniedziałek tj. 04 stycznia 2021r., gdy wówczas wystawiono jej zwolnienie lekarskie, a wcześniej smarowała miejsce urazu maścią i kładła się by oszczędzić nogę. Wobec tego należało przyjąć, że pokrzywdzona udała się do lekarza w pierwszym możliwym terminie po doznanym urazie i stąd jej zeznania co do daty doznania urazu należy uznać za wiarygodne, tym bardziej, że w toku kolejnych zlecanych badań, najpierw usg i następnie bardziej dokładnym rezonansem magnetycznym ujawniono w okolicy lewego kolana M. K. obrażenia wskazane w opisie czynu. Ponadto należy zauważyć, że obrońca oskarżonego, stawiając zarzut obrazy art. 170§1 pkt. 3 kpk poprzez oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego radiologa oraz pozyskanie nagrania lub zdjęcia usg pokrzywdzonej z 07.01.2021r., to powoływał się na zeznania E. K. i wyjaśnienia oskarżonego, iż do powstania urazu u pokrzywdzonej doszło -nie podczas zdarzenia w pokoju, w obecności S. K. (1)- ale dopiero potem, gdy pokrzywdzona znalazła się w garażu. Jednak jeszcze raz należy przypomnieć, że synowie oskarżonego czy sama pokrzywdzona opisywali, że uraz kolana M. K. (1) zaistniał w pokoju, gdy oskarżony przyciskał pokrzywdzoną do fotela, na który upadła tak, że jej lewa noga znalazła się na poręczy fotela, gdy biegły lekarz też potwierdził taki mechanizm powstania urazu wynikającego z dokumentacji medycznej pokrzywdzonej. Natomiast przytoczone w apelacji, wyrwane z kontekstu fragmenty relacji pokrzywdzonej, co do tego, iż w garażu odczuła ból nogi i noga jej „poleciała” , zostały już wystarczająco wyjaśnione w opinii ustnej biegłego lekarza, który podał, że próg odczuwania bólu jest sprawą indywidualną, a stres działa w ten sposób, że odczucie bólu może być wydłużone, w świetle czego pokrzywdzona mogła skutki zdarzenia z pokoju odczuć dopiero w garażu. Jednocześnie należy zauważyć, że oskarżony czy jego aktualna żona też co do zasady potwierdzali, że do uszkodzenia kolana pokrzywdzonej doszło w dniu 02.01.2021r. (chociaż odmiennie od pokrzywdzonej i synów, to twierdzili że doszło tego dnia do urazu kolana w garażu), a co oznacza, że wynik badania usg z 07.01.2021r. zawarty w opisie był miarodajny dla wykazania urazu stawu kolanowego lewego u pokrzywdzonej, tym bardziej, że z opinii ustnej biegłego K. M. wynika, że co prawda badanie usg nie wykazało uszkodzeń więzadeł pobocznych i krzyżowych, natomiast wykazało uszkodzenia innych struktur, w tym łąkotki , która bezpośrednio łączy się z więzadłem przyśrodkowym średnim, przy czym zerwanie więzadła mogło być niewidoczne w badaniu usg np. z uwagi na obecność krwiaka wewnątrzstawowego, przy czym potem wykonano badanie rezonansem magnetycznym, dokładniejszym w ocenie niż usg. Przy czym jeszcze raz należy podkreślić, ż biegły lekarz pozytywnie zweryfikował mechanizm powstania urazu w odniesieniu do zeznań pokrzywdzonej, a przytoczone w apelacji dywagacje były uzasadniane tezami oderwanymi od uzasadnionych wniosków opinii biegłego lekarza nawiązującego do zgromadzonego materiału dowodowego, dokumentacji z leczenia pokrzywdzonej. Oskarżony zaś i jego aktualna żona przede wszystkim opisywali, że pokrzywdzona uderzyła się w garażu lewym kolanem o metalowe schody ( chociaż oskarżony w wyjaśnieniach podawał też, że być może gdy trzymał pokrzywdzoną to ona mogła się uderzyć lub potknąć o fotel), ale przecież biegły lekarz kategorycznie wykluczył by było możliwe aby do tego typu obrażeń jakie stwierdzono u pokrzywdzonej, to doszło w wyniku uderzenia kolanem np. o jakiś stopień i to uzasadnił. Wobec tego nie można było dać wiary relacjom oskarżonego i jego żony by pokrzywdzona doznała obrażeń wskutek uderzenia kolanem o schody do czego miałoby dojść dopiero w garażu. Tym bardziej, że uderzenia kolanem pokrzywdzonej o schody w garażu nie potwierdzili też sama pokrzywdzona i jej synowie. Co prawda obrońca- zdając sobie sprawę z tego jaki prawdopodobny mechanizm powstania obrażeń u pokrzywdzonej podał w opiniach biegły lekarz- to starał się wykazać, że pokrzywdzona musiała w garażu kolano skręcić, odwołując się też do fragmentu zeznań pokrzywdzonej, ale jeszcze raz należy podkreślić, że E. K. w pierwszych zeznaniach opisywała jak pokrzywdzona uderzyła się kolanem o metalowe schody, gdy biegły z mocą wykluczył taki mechanizm powstania obrażeń.

Reasumując, to nie doszło do zarzucanej obrazy przepisów postępowania tj. art. 182§1 kpk, 7 kpk czy art. 170§1 pkt. 3 kpk z apelacji oskarżonych, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia.

Ponadto argumenty podnoszone przez obrońcę nie mogły służyć wykazaniu, że doszło do powstania wątpliwości o których mowa w art. 5§2 kpk. Należy przypomnieć, że wyrażona w tym przepisie zasada in dubio pro reo jest adresowana do organów postępowania karnego. Oznacza to, że dla oceny, czy nie został naruszony art. 5 § 2 kpk nie są miarodajne wątpliwości zgłaszane przez stronę, ale jedynie to, czy orzekający w sprawie sąd meriti rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, względnie to, czy w świetle realiów konkretnej sprawy wątpliwości takie powinien powziąć (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2012 r., V KK 335/11, LEX nr 1163975). Argumentacja zawarta w uzasadnieniu sądu I instancji nie wskazuje na to, aby powziął on niedające się usunąć wątpliwości natury faktycznej i nie postąpił zgodnie z nakazem wynikającym z art. 5 § 2 kpk. Brak jest też przesłanek uzasadniających stawianie temu sądowi zarzutu, że takich wątpliwości nie powziął. Właściwie oceniony materiał dowodowy – co omówiono wyżej- nie pozostawia żadnych wątpliwości co do sprawstwa i winy oskarżonego. Stąd i zarzut obrazy art. 5§2 kpk należało uznać za niezasadny.

Wniosek

Z apelacji obrońcy oskarżonego: o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodu dla którego zarzut obrazy przepisów postępowania z art. 438 pkt 2 kpk okazał się niezasadny, to nie było podstaw do uniewinnienia oskarżonego.

Nie było też podstaw z art. 437§2 kpk zdanie drugie do uwzględnienia wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, gdyż nie zachodzą podstawy z art. 439§1kpk, 454 kpk ani nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

Lp.

Zarzut

2.

Z apelacji obrońcy oskarżonego: błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, braku ustalenia, jeżeli mogły mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Postawiony przez obrońcę oskarżonego w apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych sprowadza się do polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego i łączy z zarzutem obrazy art. 7 kpk przy ocenie zeznań pokrzywdzonej, jej synów, dokumentacji z leczenia pokrzywdzonej i opinii biegłego lekarza, który został już omówiony powyżej, w tym co do tego jak pokrzywdzona zachowała się w garażu oraz jak doznany stres po tym jak faktycznie doznała urazu zadziałał w ten sposób, że odczucie bólu mogło być wydłużone w czasie, gdy później pokrzywdzona rozpoczęła przecież leczenie m.in. niwelujące też ból. Ponadto dociskanie ciała pokrzywdzonej przez oskarżonego w sposób zaprezentowany podczas składania zeznań przez S. K., przy uwzględnieniu budowy mebla na którym przebywała wówczas M. K. (1) i pozycji w jakiej znajdowała się pokrzywdzona, gdy syn stron zeznał, że oskarżony przygniótł matkę swoim ciałem, usiadł na niej nogami, nie powoduje, że doszło do błędnych ustaleń faktycznych co do mechanizmu powstania obrażeń, w wyniku dociskania też lewej nogi pokrzywdzonej.

Zarzut błędnych ustaleń faktycznych może służyć do wzruszenia wyroku tylko wtedy, gdy błąd mógł mieć wpływ na treść orzeczenia, czego w realiach omawianej sprawy nie można było stwierdzić.

Wniosek

Z apelacji obrońcy oskarżonego: o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których argumenty przytoczone w apelacji obrońcy nie mogły posłużyć do wykazania zasadności zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, które miały wpływ na treść wyroku.

Nie było też podstaw z art. 437§2 kpk zdanie drugie do uwzględnienia wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, gdyż nie zachodzą podstawy z art. 439§1kpk, 454 kpk ani nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

Lp.

Zarzut

3.

Z apelacji obrońcy oskarżonego: rażącej niewspółmierności kary wymierzonej oskarżonemu ,

Z apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej: nie zasądzenia kwoty odszkodowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty w zakresie odnoszącym się do odpłaty karnej zawierały apelacja obrońcy oskarżonego i apelacja pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych.

Obrońca oskarżonego postulując zmianę kary na grzywnę i obniżenie wysokości nawiązki powołał się na wyjaśnienie przez oskarżonego wszystkich okoliczności towarzyszących zdarzeniu, ale należy wskazać, że przedstawienie przez oskarżonego własnej, subiektywnej wersji, gdy nie przyznał się do zarzutu, nie może być traktowane jako okoliczność służąca do wymierzenia łagodniejszej kary. Ponadto pomimo konfliktu pomiędzy stronami, to przecież zdarzenie z 02 stycznia 2021r. w zakresie przewrócenia pokrzywdzonej na fotel i przygniecenia ją ciałem przez oskarżonego nie było zainicjowane przez pokrzywdzoną wcześniejszym zachowaniem naruszającym nietykalność oskarżonego. S. K. (1) wyraźnie też zeznał, że gdy pokrzywdzona weszła do pokoju to oskarżony chciał ją nagrywać, robić zdjęcia i chcąc temu przeciwdziałać, a więc z powodu sytuacji zainicjowanej przez oskarżonego, a nie dlatego że M. K. chciała jakoby zaatakować byłego męża, to pokrzywdzona wytrąciła mu telefon, w odpowiedzi na co oskarżony pchnął pokrzywdzoną na mebel. Stąd argumenty przytoczone przez obrońcę nie mogły służyć do wzruszenia kary zasadniczej. Nadto skoro sad wymierzył karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, to tym samym uwzględnił już wystarczająco niekaralność oskarżonego i incydentalny charakter przypisanego czynu.

Co zaś do postulatu obniżenia wysokości nawiązki, to obrońca oskarżonego nie wskazał powodów dla których kwota ta winna ulec obniżeniu. Z pisemnego uzasadnienia sądu I instancji wynika, że przy kształtowaniu rozstrzygnięcia z pkt. IV wyroku uwzględnił on treść dokumentów, a więc tym samym przyznał za udowodnione i wykazane wydatki poniesione przez pokrzywdzoną na leczenie, zakup farmaceutyków, koszty wizyt, badań i poniesione wydatki na zakup paliwa po to by dojechać do lekarzy, a także dot. utraty składników wynagrodzenia, co złożyło się na zasądzenie w ramach 15.000zł nawiązki naprawienia szkody z tego tytułu i częściowo zadośćuczynienia za ból i inne dolegliwości stanowiące skutek przypisanego oskarżonemu czynu. Natomiast co do złożonego wniosku ponad tą kwotę, to sąd I instancji uznał, że rozstrzygnięcie o pełnym zadośćuczynieniu jest w postępowaniu karnym utrudnione z uwagi na zakres dokumentów zawartych w aktach sprawy który miałby je uzasadnić, gdy należy też dostrzec , że sama pokrzywdzona oświadczyła, że proces leczenia jeszcze się nie zakończył, co dało powód do wskazania jej możliwości dochodzenia niezaspokojonej części roszczenia w drodze postępowania cywilnego. Dlatego nie było podstaw do tego by uwzględnić wniosek obrońcy i obniżyć kwotę nawiązki.

Skoro zaś sąd I instancji zasądził w ramach nawiązki z pkt. IV wyroku kwotę 15.000zł, w której zawierało się naprawienie wykazanej dokumentami szkody na łączną kwotę 14.355,71 zł, to brak było podstaw do zmiany wyroku w kierunku postulowanym przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej, by jeszcze raz taką samą kwotę tytułem wykazanej szkody zasądzić.

Wobec czego postawiony zarzut dot. niewłaściwej odpłaty karnej w obu apelacjach też nie podlegał uwzględnieniu.

Wniosek

Z apelacji oskarżonego: o zmianę wyroku poprzez wymierzenie kary grzywny i obniżenie wysokości nawiązki,

z apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej: o zmianę wyroku poprzez utrzymanie w mocy zasądzonej nawiązki 15.000zł , jednocześnie zasądzenie obok nawiązki udokumentowanej kwoty 14.355, 71 zł tytułem odszkodowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których nie uwzględniono zarzutu z art. 438 pkt. 4 kpk z apelacji obrońcy oskarżonego i pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Cały zaskarżony wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których nie uwzględniono zarzutów i argumentów z wniesionych apelacji.

Nie było też podstaw z art. 437§2 kpk zdanie drugie do uwzględnienia wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, gdyż nie zachodzą podstawy z art. 439§1kpk, 454 kpk ani nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II

Apelacje obrońcy oskarżonego i pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej nie zasługiwały na uwzględnienie, stąd zachodziły podstawy z art. 636§1i 2 kpk do obciążenia stron po ½ kosztami za postępowanie odwoławcze, przy czym uwzględniając to że oskarżony będzie musiał zapłacić oskarżycielce posiłkowej wysoką nawiązkę, to zwolniono go od obowiązku ponoszenia opłaty (art. 624§1kpk w zw. z art. 17 ustawy z 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych).

PODPIS