Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Elblągu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 254/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Elblągu z 22.03.2023r. w spr. VIII K 1559/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. Z. (1)

Niekaralność oskarżonej

Czyny z art. 222 par. 1 kk i art. 226 par. 1 kk

Informacja z KRK

k.93

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacja z KRK

Informacja została sporządzona przez podmiot do tego uprawniony, jej treść nie była kwestionowana przez strony, stąd dowód ten zasługuje na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Prokurator w apelacji podniósł zarzut błędu w ustaleniach faktycznych z art. 438 pkt. 3 kpk. Należy zaś podkreślić, że względną przyczyną odwoławczą, która może doprowadzić do postulowanego uchylenia wyroku jest tylko stwierdzenie błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, w wyniku argumentacji zawartej w środku zaskarżenia wniesionego na niekorzyść oskarżonej.

Tymczasem argumenty przytoczone przez skarżącego w apelacji na poparcie postawionego zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie oceny winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonej, nie mogły wykazać, iż społeczna szkodliwość i wina sprawcy są znaczne.

Na wstępie należy wskazać, że ocenie podlegają okoliczności określonego zachowania oskarżonej z 04.09.2022r., elementy przedmiotowe i podmiotowe czynów oskarżonej i to one rzutują na ocenę zarówno stopnia ich społecznej szkodliwości, jak i stopnia zawinienia oskarżonej. W art. 115 § 2 kk ustawodawca wskazał jakie elementy winny być brane pod uwagę przy dokonywaniu oceny stopnia społecznej szkodliwości każdego czynu zabronionego, ale oceny takiej należy dokonywać indywidualnie, co do konkretnych czynów wyczerpujących znamiona określone w ustawie karnej. Dlatego w ocenie sądu odwoławczego nie mają takiego znaczenia dla ich oceny ogólne uwagi skarżącego odnoszące się do przedmiotu ochrony w przypadku przestępstw z art. 222 par. 1 kk i z art. 226 par. 1 kk, gdyż mimo tego, skoro ustawodawca zdecydował się na przyjęcie, że sankcją za wyczerpanie znamion tych przestępstw mogą być kary wolnościowe (grzywny lub ograniczenia wolności) albo pozbawienia wolności , ale maksymalnie do lat 3 (dot. art. 222 par. 1 kk, bo w przypadku art. 226 par. 1 kk za popełnienie tego przestępstwa grozi kara do roku pozbawienia wolności), to sankcje to mieszczą się w zagrożeniu wymienionym w art. 66 par. 2 kk, które pozwala na zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Gdyby zaś ustawodawca uznał, że niezależnie od okoliczności danej sprawy, to rodzaj naruszonych dóbr i godzenie w godność i nietykalność funkcjonariusza zawsze świadczy o znacznym stopniu winy i społecznej szkodliwości czynu, to obwarowałby te przestępstwa takimi sankcjami, które by nie pozwalały na skorzystanie z dobrodziejstwa z art. 66 kk.

Nawiązując do pozostałych argumentów z apelacji i dostrzegając, że naganne zachowanie oskarżonej wobec dwóch funkcjonariuszy było rozciągnięte w czasie, że dopuściła się go w szpitalu, będąc pod wpływem alkoholu, gdy sama wprawiła się w znaczny stan nietrzeźwości, a pokrzywdzeni nie sprowokowali jej zachowania, to nie sposób nie dostrzec i tego, że oskarżona nie zaplanowała przypisanych jej czynów, tylko były one wynikiem jej stanu, wynikającego nie tylko ze spożytego alkoholu, ale przede wszystkim problemów emocjonalnych i żałoby z powodu samobójczej śmierci syna, do której doszło 3 dni wcześniej. Należy też podkreślić, że do interwencji policjantów doszło w szpitalu psychiatrycznym do którego oskarżona trafiła z powodu deklarowania myśli samobójczych, niemożności poradzenia sobie z emocjami w zw. z niedawną samobójczą śmiercią syna. Mimo zaś, że opinia biegłych psychiatrów nie wskazywała na działanie oskarżonej w warunkach art. 31 par. 1 kk czy art. 31 par. 2 kk, to jednak biegli rozpoznali u M. Z. zaburzenia adaptacyjne po śmierci syna (a wiec mankamenty natury psychicznej, zdecydowanie rzutujące na zakres jej winy), co pozwalało słusznie przyjąć sądowi I instancji, że oskarżona w czasie czynów była w anormalnej sytuacji, co zadecydowało o umniejszeniu negatywnej oceny całości postępowania oskarżonej. Ponadto mając na uwadze wiek oskarżonej i jej dotychczasowa niekaralność, a także przyznanie się do popełnienia zarzucanych jej czynów zaraz po przedstawieniu zarzutów w dniu 05.09.2022r., to można zasadnie było przyjąć, że rozpoznawane czyny stanowiły odosobniony incydent w jej życiu, z ich naganności oskarżona zdaje sobie sprawę, wobec czego można realnie zakładać, iż w przyszłości będzie przestrzegała porządku prawnego. Wniosek taki jest tym bardziej uprawniony, że z oświadczenia oskarżonej, która stawiła się na rozprawę odwoławczą wynika, że obecnie pracuje, stara się wrócić do normalnego życia, nie nadużywa alkoholu, a z aktualnej informacji z KRK wynika niekaralność oskarżonej.

Wniosków takich nie może zaś podważyć podnoszona w uzasadnieniu apelacji okoliczność, że co prawda oskarżona przyznała się do winy, to jednak- mimo posiadania takiej sposobności- nie wyraziła skruchy i nie przeprosiła funkcjonariuszy za swoje postępowanie, gdy oskarżona stawiła się w sądzie na posiedzeniu w dniu 22 marca 2023r., ale z zapisów z protokołu posiedzenia wynika, że choć pokrzywdzeni funkcjonariusze też stawili się do sądu, to jednak musieli wrócić do pełnienia obowiązków przed wywołaniem posiedzenia, co powodowało, że oskarżona nie miała sposobności i czasu by przeprosić funkcjonariuszy przed sądem. Przy czym z oświadczenia obrońcy oskarżonej na posiedzeniu wynikało, że przed opuszczeniem sądu funkcjonariusze oświadczyli, że „żadnych roszczeń wobec oskarżonej nie mają”, zaś pokrzywdzony policjant wcześniej zeznał, że nie doznał żadnych uszkodzeń ciała i nie będzie korzystał z pomocy medycznej.

Reasumując, to zarzut i argumenty podniesione w apelacji oskarżyciela nie mogły służyć skutecznemu wykazaniu takich błędów co do oceny stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonej, które nastąpiły z uwagi na zaistnienie szczególnych powodów.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy nie zasługiwały na uwzględnienie.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których zarzut i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy nie zasługiwały na uwzględnienie.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II, III

Ad. pkt. II - Oskarżoną w postępowaniu odwoławczym reprezentował obrońca ustanowiony z urzędu, stąd należało zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii tego obrońcy kwotę 840 zł brutto na podstawie §11 ust.2 pkt.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Ad. pkt. III - Apelacja oskarżyciela publicznego nie zasługiwała na uwzględnienie, stąd zachodziły podstawy z art. 636§1kpk do obciążenia Skarbu Państwa kosztami za postępowanie odwoławcze.

PODPIS