Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Elblągu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 159/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Elblągu z 01 lutego 2024r. sygn. akt VIII K 1127/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

D. K. (1)

Niekaralność oskarżonego

Czyn z art. 178a§1 kk

Informacja z KRK

k.137

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacja z KRK

Informacja została sporządzona przez podmiot do tego uprawniony, strony nie kwestionowały treści tego dowodu, stąd dowód potwierdzający niekaralność oskarżonego uznano za wiarygodny.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1,2

Obrazy przepisu art. 7 kpk przy ocenie dowodów i błędu w ustaleniach faktycznych, co miało mieć wpływ na treść wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego postawił zarzut obrazy art. 7 kpk poprzez pominięcie, przy ocenie materiału dowodowego, wyjaśnień oskarżonego. Jednak analiza pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazuje na to, że sąd I instancji dowód ten dostrzegł i ocenił. Przy czym skarżący formułując swój zarzut chce aby podstawa ustaleń sądu dla wydania wyroku były tylko wyjaśnienia oskarżonego i to w tych fragmentach, które miałyby wskazywać na to, iż oskarżony mógł być podczas kierowania pojazdem w przekonaniu , że nie ma już alkoholu w organizmie.

Tymczasem w aktach znajduje się też dowód z dokumentu- protokołu badań stanu trzeźwości analizatorem wydechu, z którego wynika, iż D. K. był zatrzymany do kontroli, a po trzykrotnym zbadaniu go, uzyskano wyniki pomiaru rosnące tj. od 0,29 mg/l do 0,31 mg/l, co przeczy tezie aby oskarżony wypił małą ilość alkoholu, która podczas czynu ( w tym z uwagi na wysiłek fizyczny) była w fazie eliminacji. Na uwagę zasługuje też zapis w tym protokole zawierający oświadczenie oskarżonego, iż wypił 4 piwa w dniu poprzednim w godzinach wieczornych, a także że wypił 2 piwa w dniu zdarzenia o godz. 13.30, a został zatrzymany do kontroli o godz. 14.00, co świadczy o tym, że wypił alkohol przed tym jak kierował pojazdem, co jest też spójne z rosnącymi wynikami pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. Ponadto oskarżony- na co zwrócił uwagę sąd orzekający- został zatrzymany nie do rutynowej kontroli, ale z powodu braku zapiętych pasów, na co mógł mieć wpływ wypity alkohol, przy czym z pisemnego uzasadnienia wyroku – wbrew stanowisku skarżącego- wcale nie wynika aby sąd I instancji ustalał, że oskarżony pojechał do kolegi w celu wypicia alkoholu.

Artykuł 7 kpk stanowi , że organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Dlatego skarżący zmierzając do podważenia zasadności zapadłego wyroku nie mógł, dla wykazania obrazy art. 7 kpk, ograniczyć się do wskazania, że powinny być wzięte pod uwagę tylko sprzyjające oskarżonemu okoliczności z jego wyjaśnień, przy pominięciu danych zawartych w protokole badań stanu trzeźwości analizatorem wydechu, w tym rosnących wyników badań. A wobec tego nie było powodu aby zgodzić się z autorem apelacji, iż prawidłowa analiza dowodów dokonana przez pryzmat art. 7 kpk dawała podstawę do ustalenia, iż oskarżony rozpoczynając jazdę samochodem mógł mieć uzasadnione przekonanie, że nie pozostaje już pod wpływem alkoholu.

Ponadto nie doszło do błędnych ustaleń faktycznych co do przyjętego stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Oskarżony, po spożyciu alkoholu, prowadził pojazd nie po to by nagle zawieźć np. kogoś do lekarza czy z innej ważnej, nieoczekiwanej przyczyny, ale po to aby dojechać od kolegi do domu. Podane przez samego oskarżonego do protokołu badania stanu trzeźwości dane dot. ilości i czasu spożywania alkoholu w świetle doświadczenia życiowego przeczą wersji co do tego, że D. K. mógł zasadnie, w chwili czynu, uważać się za osobę trzeźwą. A to podważa stanowisko forsowane przez obronę o braku umyślności jego zachowania. Wniosek taki potwierdza też okoliczność braku zapięcia pasów. Nie można też zapominać, że oskarżony jest osobą z racji wieku dysponującą odpowiednim doświadczeniem życiowym, co powinno wpłynąć na jego decyzję o odstąpieniu od kierowania pojazdem w wyżej opisanych warunkach. Stąd wystąpienie łącznie tych wszystkich okoliczności nie pozwala, mimo dotychczasowej niekaralności oskarżonego i stwierdzonego stanu nietrzeźwości 0,29 mg/l i 0,30 mg/l, na zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania z uwagi na nieznaczny stopień społecznej szkodliwości. Ponadto o ile rację ma autor apelacji, że oskarżony przejechał krótki odcinek drogi, to trzeba podkreślić, że jechał wówczas drogą wojewódzką (na której w wakacje mógł występować ruch drogowy), przez miejscowość R., a nadto bez zapiętych pasów. Należy zaś podkreślić, że to zatrzymanie oskarżonego do kontroli spowodowało, że nie kontynuował jazdy pojazdem, co zapobiegło możliwości wystąpienia poważniejszych skutków tego, że kierował on pojazdem w stanie nietrzeźwości. A już tylko te podnoszone wyżej okoliczności wskazują, że zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego spowodowane przez oskarżonego było więcej niż nieznaczne.

Akcentowana przez obrońcę niekaralność oskarżonego czy dobra opinia są tylko warunkami wstępnymi do rozważenia możliwości zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Decydujące jest bowiem to czy wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. Natomiast właściwości i warunki osobiste sprawcy, jego postawa i dotychczasowy sposób życia stanowią odrębną przesłankę warunkowego umorzenia postępowania i nie mogą one być uwzględniane w ocenie społecznej szkodliwości popełnionego czynu i winy sprawcy, tj. przemawiać za ich "znacznością" lub "nieznacznością". Przesłanka ta wchodzi w grę dopiero po ustaleniu, iż społeczna szkodliwość czynu i wina sprawcy nie są znaczne (patrz: wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 września 2011 r. sygn.II SA/Wa 796/11, publ LEX nr 966506). A w omawianych okolicznościach sprawy te podstawowe warunki do zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania się nie ziściły.

Należy też zauważyć, że kara wymierzona oskarżonemu w postaci 100 stawek dziennych grzywny po 20 zł nie jest karą rażąco surową w sytuacji, gdy za przestępstwo z art. 178a§1kk popełnione przed 01.10.2023r. (gdy sąd słusznie zastosował regułę z art. 4§1 kk) można było orzec o wiele wyższą karę grzywny, karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, a sąd I instancji dostrzegł uprzednią karalność za wykroczenia drogowe. Kara ta uwzględnia też okoliczności związane z niekaralnością oskarżonego za przestępstwa, jego dobrą opinię i stan nietrzeźwości. Również zakaz prowadzenia pojazdów i świadczenie pieniężne, jako wymierzone w minimalnych wartościach z art. 42§2kk i 43a§2kk nie wskazują na rażącą surowość tych środków.

Wniosek

O zmianę wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których zarzuty obrazy przepisu art. 7 kpk przy ocenie dowodów i błędu w ustaleniach faktycznych oraz argumenty przytoczone dla ich wykazania nie podlegały uwzględnieniu.

Lp.

Zarzut

3.

Obrazy art. 66§1 kk poprzez jego błędne niezastosowanie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W treści art. 66 § 1 kk nie jest zawarta norma o charakterze bezwzględnym i z tego względu odmowa zastosowania przez Sąd instytucji warunkowego umorzenia postępowania nie może być kwestionowana poprzez zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 66 § 1 kk. Jeżeli bowiem sąd meriti ustali, że stopień winy oraz stopień społecznej szkodliwości czynu dokonanego przez sprawcę jest znaczny to wydaje wyrok skazujący a kwestionowane rozstrzygnięcie sądu I instancji w takiej sytuacji może odbywać się poprzez zarzut określony w art. 438 pkt 3 kpk, w którym skarżący może podważać ustalony stopień społecznej szkodliwości czynu. Przy czym jak wskazano wyżej, to nie zachodziły podstawy do uznania za wykazane, że błędnie oceniono stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego.

Wniosek

O zmianę wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których zarzut obrazy art. 66§1 kk poprzez jego błędne niezastosowanie oraz argumenty przytoczone dla jego wykazania nie podlegały uwzględnieniu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

zaskarżony wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których zarzuty z apelacji oraz argumenty przytoczone dla ich wykazania nie podlegały uwzględnieniu.

Ponadto skarżący formułując alternatywny wniosek o zmianę wyroku i uchylenie orzeczenia oraz umorzenie postępowania w sprawie nie wskazał z jakich powodów miałoby to nastąpić, zaś sąd odwoławczy nie dostrzegł ich z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie, stąd zachodziły podstawy z art. 636§1kpk do obciążenia oskarżonego, który pracuje i osiąga dochód, a także posiada majątek, a dzieci są już dorosłe, kosztami za postępowanie odwoławcze, w tym opłatą.

7.  PODPIS