Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Elblągu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2018r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Tomasz Koronowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Tomaszewska

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2018r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania L. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

z dnia 19 lipca 2017r., znak: (...)-2015

i z dnia 9 sierpnia 2017r., znak (...)

o wysokość emerytury

I.  zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu L. B. prawo do obliczenia kapitału początkowego i w konsekwencji prawo do obliczenia wysokości emerytury od dnia 9 sierpnia 2017r. z uwzględnieniem podstawy wymiaru składek za 1981r. w wysokości 99.850 (dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt) złotych przed denominacją zamiast w wysokości 97.450 zł przed denominacją;

II.  umarza postępowanie w zakresie, w którym odwołanie zostało uwzględnione w decyzjach z dnia 1 lutego 2018r. znak (...)-2015 i z dnia 2 lutego 2018r. znak (...) oraz w zakresie, w którym odwołanie cofnięto;

III.  nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt IV U 1284/17

UZASADNIENIE

Ubezpieczony L. B. wniósł odwołania od decyzji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. z dnia 19 lipca 2017r. znak (...)-2015 o wysokości kapitału początkowego oraz w konsekwencji z dnia 9 sierpnia 2017r., znak (...) w zakresie wysokości emerytury. W odwołaniu ubezpieczony domagał się uwzględnienia wynagrodzenia zastępczego za okres pracy eksportowej w latach 1987-1989, kwoty 3.040 zł jako jednego ze składników wynagrodzenia za 1981r., wskazanej w zaświadczeniu o zatrudnieniu, oraz zaliczenia okresu zatrudnienia od dnia 22 września 1969r. do dnia 15 listopada 1969r. i dochodu za ten okres w kwocie 2.2.41 zł, wskazanych w legitymacji ubezpieczeniowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Pozwany powołał się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie Dz.U. z 2017r., poz. 1383 ze zmianami; dalej: ustawa emerytalna) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412) wywodząc, że kapitał początkowy i emerytura zostały obliczone zgodnie z przepisami.

Wskutek zobowiązania do precyzyjnego ustosunkowania się przez organ rentowy do zarzutów odwołania, pozwany dokonał ponownej weryfikacji dokumentów, wskutek czego decyzja z dnia 1 lutego 2018r. przeliczono kapitał początkowy z uwzględnieniem okresu składkowego od 22 września 1969r. do 15 listopada 1969r., zarobków za lata 1987-1989 oraz kwoty 640 zł ze spornej kwoty 3.040 zł za rok 1981. Wyjaśniono, że nie uwzględniono całej kwoty 3.040 zł z zaświadczenia Rp-7, wykazanej w kolumnie 4 – wpisanej w rubrykę „inne” – ponieważ wysokości rekompensaty pracowniczej w 1981r. nie uwzględnia się w tej wysokości – Zakład przyjął rekompensatę w kwocie 640 zł (4 x 160 zł). Ponadto pozwany zaznaczył, że nie uwzględnił zarobków za okres od dnia 22 września 1969r. do dnia 22 listopada 1969r., gdyż jedyny środek dowodowy, tj. legitymacja ubezpieczeniowa, wskazuje na inną datę
urodzenia.

Ubezpieczony na rozprawie w dniu 14 marca 2018r. cofnął odwołanie co do uwzględnienia wynagrodzenia za okres od dnia 22 września 1969r. do dnia 15 listopada 1969r., gdyż pozostawałoby ono bez wpływu na wysokość kapitału początkowego i emerytury. Pozwany nie sprzeciwił się temu cofnięciu odwołania. Wynika stąd, że ostatecznie spór ograniczał się do kwoty 3.040 zł jako jednego ze składników wynagrodzenia za 1981r., wskazanej w zaświadczeniu o zatrudnieniu Rp-7, w kolumnie 4.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że w większości odwołanie zostało uwzględnione w decyzjach z dnia 1 lutego 2018r. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego i z dnia 2 lutego 2018r. o przeliczeniu emerytury. W tym zakresie, jak również co do częściowo cofniętego odwołania, postępowanie podlegało umorzeniu na podstawie art. 477 ¹³ § 1 kpc oraz art. 355 § 1 kpc w związku z art. 469 kpc.

Odnośnie ostatecznie jedynej spornej kwestii –kwoty 3.040 zł z kolumny 4 za 1981r.
zaświadczenia Rp-7 z dnia 9 grudnia 2015r. (k.35 pliku KP), wystawionego przez Agencję Nieruchomości Rolnych w OT w O. (obecnie (...) w O.; dalej: (...)) – należy wskazać, że w piśmie z dnia 22 marca 2018r. (k.29) (...) wyjaśnił, iż na kwotę tę składa się ekwiwalent za mieszkanie w wysokości po 200 zł miesięcznie za cały rok i rekompensata w wysokości po 160 zł miesięcznie od września do grudnia, jak również że od tych składników wynagrodzenia były odprowadzane składki na ZUS. Strony nie zakwestionowały tego dowodu. Również w ocenie Sądu nie było podstaw, aby kwestionować wiarygodność informacji (...). Wobec tego Sąd przyjął, że podstawa wymiaru składek ubezpieczonego za rok 1981r. była zgodna ze wskazaną w zaświadczeniu Rp-7, tj. była równa kwocie 99.850 zł, zamiast przyjętej przez pozwanego w zaskarżonej decyzji z dnia 19 lipca 2017r. kwoty 97.450 zł (wszystkie kwoty przed denominacją).

Wobec tego należy wyjaśnić, że jak wskazuje art. 174 ust. 2 ustawy emerytalnej, przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się okresy składkowe i nieskładkowe przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy, a więc przed dniem 1 stycznia 1999r. Przy obliczaniu kapitału początkowego stosuje się zasady podobne jak przy obliczaniu tzw. starej emerytury, wskazane w art. 15 i następnych w związku z art. 53 ustawy emerytalnej. W szczególności obliczeniu podlega przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych przypadających przed 1999r. lub przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w okresie 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu przed 1999r. (art. 15 ust. 1 i 6 w związku z art. 174 ust. 3 ustawy emerytalnej). Z uwagi na to, że przyjęte przez pozwanego przy obliczaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego dziesięciolecie obejmuje 1981r. (k.84 pliku KP), Sąd na podstawie powołanych tu przepisów i art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzje z dnia 19 lipca 2017r. przez przyznanie wnioskodawcy uprawnienia do obliczenia kapitału początkowego z uwzględnieniem podstawy wymiaru składek za 1981r. w wysokości 99.850 zł. W konsekwencji Sąd zmienił również decyzję z dnia 9 sierpnia 2017r. o przyznaniu emerytury, gdyż podwyższenie kapitału początkowego przekłada się na wysokość świadczenia, co wprost wynika z art. 25 ust. 1 ustawy emerytalnej – na podstawę obliczenia emerytury składa się m.in. zwaloryzowany kapitał początkowy (pkt II.

Ponadto na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy emerytalnej Sąd nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, gdyż faktyczne składniki spornej kwoty 3.040 zł z 1981r. zostały ustalone dopiero na etapie procesu.