Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Elblągu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Alicja Romanowska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Łukasz Szramke

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2024 r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania R. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w E.

z dnia 7 lutego 2024 r., znak (...)

o wysokość kapitału początkowego

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu R. M. prawo do ustalenia wysokości kapitału początkowego z uwzględnieniem jako składkowego okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w G. od 24 listopada 1984 r. do 30 sierpnia 1988 r. i od 22 grudnia 1988 r. do 30 września 1995 r.;

II.  stwierdza że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt IV U 256/24

UZASADNIENIE punktu I. wyroku

Ubezpieczony R. M. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w E. z dnia 7 lutego 2024 r., znak: (...), ustalającej ponownie kapitał początkowy. Ubezpieczony zakwestionował niezaliczenie do okresów zatrudnienia okresu od 9 lutego 1977 r. do 8 marca 1977 r., gdyż w świadectwie pracy za ten okres brak jest potwierdzenia zatrudnienia, od 12 kwietnia 1984 r. do 17 kwietnia 1984 r., ponieważ okres zakończenia odbywania zasadniczej służby wojskowej do dnia podjęcia zatrudnienia w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. nie jest wymieniony jako okres składkowy lub nieskładkowy, od 24 listopada 1984 r. do 30 sierpnia 1988 r., od 22 grudnia 1988 r. do 30 września 1995 r. pracy w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, ponieważ brak jest informacji stwierdzającej ilość dni przepracowanych oraz uzyskanych kwot wynagrodzenia w poszczególnych latach jako członek spółdzielni.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Ostatecznie ubezpieczony domagał się uwzględnienia do kapitału początkowego okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w G. od 24 listopada 1984 r. do 30 sierpnia 1988 r., od 22 grudnia 1988 r. do 30 września 1995 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z 15 grudnia 2008 r., znak: (...) organ rentowy ustalił wnioskodawcy R. M. kapitał początkowy, a do jego wysokości uwzględniono 12 lat, 1 miesiąc i 2 dni okresów składkowych oraz 4 miesiące i 4 dni nieskładkowe. Podstawa wymiaru kapitału początkowego została ustalona z 10 kolejnych lat kalendarzowych 1989-1998, wskaźnik wwpw wyniósł 18,17%. Ustalony na dzień 1 stycznia 1999 r. kapitał początkowy wyniósł 37392,19 zł. Do ustalenia kapitału początkowego nie zostały uwzględnione okresy od 12 kwietnia do 17 kwietnia 1984 r. – przerwa w ubezpieczeniu, od 24 listopada 1984 r. do 30 sierpnia 1988 r., od 22 grudnia 1988 r. do 30 września 1995 r. – zatrudnienie w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w G. z powodu braku dowodów potwierdzających ilość przepracowanych dni lub dniówek obrachunkowych. Decyzja ta nie była zaskarżona przez ubezpieczonego.

Ubezpieczony 15 stycznia 2024 r. złożył wniosek o emeryturę. Do wniosku załączył świadectwo pracy z okresu zatrudnienia od 30 grudnia 2020 r. do 15 lutego 2024 r. oraz świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach. Z uwagi na fakt, iż od czasu ustalenia kapitału początkowego w ustawie emerytalnej zaszły istotne zmiany w zakresie jego ustalania, w pierwszej kolejności należało ponownie ustalić kapitał początkowy. W zaskarżonej decyzji z dnia 7 lutego 2024 r. do kapitału początkowego uwzględnionych zostało 12 lat i 3 dni okresów składkowych oraz 4 miesiące i 4 dni okresów nieskładkowych. Podstawa wymiaru kapitału początkowego ustalona została z 10 kolejnych lat kalendarzowych 1977-1986, wskaźnik wwpw wyniósł 31,44%. Ustalony na dzień 1 stycznia 1999 r. kapitał początkowy wyniósł 43135,51 zł. Do ustalenia kapitału początkowego oprócz okresów nieuwzględnionych w pierwszej decyzji o ustaleniu kapitału początkowego, nie został dodatkowo uwzględniony okres od 9 lutego 1977 r. do 8 marca 1977 r., ponieważ z odpisu świadectwa pracy z 14 maja 2003 r. wynika, że wnioskodawca w okresie zatrudnienia w Wojewódzkiej Handlowej Spółdzielni Inwalidów w E. od 30 września 1974 r. do 8 lutego 1977 r. pracował jako uczeń-sprzedawca, a następnie od 9 marca 1977 r. pracował jako sprzedawca. Okres od 12 kwietnia 1984 r. do 17 kwietnia 1984 r. stanowi zaś przerwę po odbyciu zasadniczej służby wojskowej a powrotem do pracy.

Ubezpieczony był członkiem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w G.. W spółdzielni byli członkowie, którzy jako wkład wnosili ziemię, a wkładem innych, jak ubezpieczonego, była własna praca. Spółdzielnia posiadała samochody, które wypożyczała innym podmiotom. Ubezpieczony pracował jako kierowca, jeździł samochodem typu Nysa. Przez ostatnie 3 lata ubezpieczony wykonywał prace polowe.

Ubezpieczony jako kierowca pracował z reguły ponad 8 godzin dziennie (około 10 godzin), każdego miesiąca ponad 20 dni roboczych. Były prowadzone listy obecności. Często jeździł w dłuższe trasy po Polsce. Pracował dla Przedsiębiorstwa (...) w E., dla P., w (...). Jako pracownik polowy bronował, siał - jeździł traktorem. Brał udział w pracach załadunkowych – np. zboża. Pracował także przy produkcji płyt jumbo. Ubezpieczony nie miał dłuższych przerw w pracy spowodowanych np. chorobą lub wyjazdem. Korzystał z urlopu wypoczynkowego jak każdy pracownik.

(wyjaśnienia skarżącego od 00:01:24 do 00:08:35 e-protokół z rozprawy z 25 czerwca 2024 r., nadto dowody: zeznania świadków Z. J. od 00:12:27 do 00:16:30, B. K. od 00:16:37 do 00:26:20, A. J. od 00:26:24 do 00:31:35 e-protokół z rozprawy z 25 czerwca 2024 r., decyzje kapitałowe k. 45 i 55, świadectwo pracy k. 17 w aktach kapitałowych, wniosek o emeryturę k 1-3, decyzja przyznająca emeryturę w aktach emerytalnych)

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do art. 174 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2023 r., poz. 1251), przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy: 1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6, 2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5, 3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2. Kapitał początkowy wynosi: 1) 24 % kwoty bazowej, 2) po 1,3% podstawy jego wymiaru za każdy rok okresów składkowych i okresu nieskładkowego o którym mowa w art. 7 pkt 5, 3) po 0,7% podstawy jego wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych, wskazanych w art. 174 ust. 2 pkt 3 (art. 53 ust. 1 w zw. z art. 174 ust. 1 – 2a ustawy). Do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 r. (art. 174 ust. 7 ustawy), przy czym jej część wynoszącą 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresów składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. (art. 174 ust. 8 zd. 1 ustawy). Współczynnik ten oblicza się według wzoru:

gdzie: „p” – oznacza współczynnik; „wiek ubezpieczonego” – wiek w dniu 31.12.1998 r.; „wiek emerytalny” – 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn; „staż ubezpieczeniowy” – udowodniony okres składkowy i nieskładkowy, zaś „wymagany staż” – 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn (art. 174 ust. 8 zd. 2 ustawy).

Według natomiast art. 174 ust. 3 ustawy, podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. Podstawę taką stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych (art. 15 ust. 1 w zw. z art. 174 ust. 3 ustawy). W celu ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego: 1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych, 2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu, 3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego, nie wyższy jednak niż 250% oraz 4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową (art. 15 ust. 4 i 5 w zw. z art. 174 ust. 3 ustawy).

W przedmiotowym przypadku ubezpieczony domagał się doliczenia do okresów składkowych przypadających przed dniem 1.01.1999 r., okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w G.., który został przez organ rentowy pominięty. Z przytoczonych przepisów wynika, że między długością łącznie uwzględnionych okresów składkowych ubezpieczonego a wysokością kapitału początkowego występuje bezpośrednia współzależność. Liczba lat i miesięcy (a nawet dni – art. 194 ust. 9a ustawy) zsumowanego okresu składkowego wpływa bowiem na wysokość współczynnika z art. 174 ust. 8 ustawy (a w konsekwencji – na wartość przyjętych 24% kwoty bazowej), jak również na pozostałą cześć kapitału początkowego jaką stanowi m.in. iloraz podstawy wymiaru i liczby miesięcy uwzględnionych okresów składkowych (art. 53 ust. 1 w zw. z art. 174 ust. 1 ustawy).

Okresy składkowe, na podstawie których ustala się wysokość kapitału początkowego, wymienia przepis art. 6 ustawy. Należy do nich m.in. przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy – za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne – zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia na obszarze Państwa Polskiego, w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową (art. 6 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy), albo pracy na obszarze Państwa Polskiego w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i w innych spółdzielniach zrzeszonych w Centralnym Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych, w zespołowych gospodarstwach rolnych spółdzielni kółek rolniczych zrzeszonych w Krajowym Związku Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych oraz pracy na rzecz tych spółdzielni: a) objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki, b) przed dniem objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego z tego tytułu (art. 6 ust. 2 pkt 12 ustawy).

Ubezpieczony był członkiem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w G.. Ubezpieczony był członkiem tej spółdzielni i wykonywał pracę na jej rzecz w okresach od 24 listopada 1984 r. do 30 sierpnia 1988 r., od 22 grudnia 1988 r. do 30 września 1995 r., kiedy to obowiązywały przepisy dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (tekst jedn. w Dz. U. z 1983 r. Nr 27 poz. 135 – powoływanego dalej jako „dekret”). Zgodnie z art. 1 dekretu, ubezpieczenie społeczne określone dekretem, zwane dalej „ubezpieczeniem”, obejmowało: 1) członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych oraz innych spółdzielni, zrzeszonych w Centralnym Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych, którzy wykonują pracę w tych spółdzielniach, 2) członków spółdzielni kółek rolniczych zrzeszonych w Krajowym Związku Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych, którzy wykonują pracę w zespołowych gospodarstwach rolnych tych spółdzielni, 3) pozostałe osoby, które wykonują pracę w spółdzielniach wymienionych w pkt 1 lub w zespołowych gospodarstwach rolnych spółdzielni wymienionych w pkt 2 i są wynagradzane według zasad obowiązujących członków tych spółdzielni. Stosownie zarazem do art. 2 dekretu, użyte w dekrecie określenia: 1) spółdzielnia – oznaczała spółdzielnie, o których mowa w art. 1, 2) praca w spółdzielni – oznaczała pracę określoną w art. 1, wykonywaną na innej podstawie niż stosunek pracy, 3) ubezpieczony - oznaczała osobę objętą ubezpieczeniem na podstawie art. 1.

Zgodnie z art. 4 dekretu przy ustalaniu okresu pracy w spółdzielni wymaganego do uzyskania świadczeń:

1) za dzień pracy uważa się 8 godzin pracy, a przed dniem 1 lipca 1962 r. dzień, który stanowił podstawę do obliczenia dniówki obrachunkowej; do dni pracy zalicza się również dni urlopu wypoczynkowego oraz dni pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub opiekuńczego,

2) za miesiąc pracy uważa się 20 dni pracy dla mężczyzny oraz 13 dni pracy dla kobiety, a jeżeli ubezpieczony użytkuje działkę przyzagrodową lub dostarcza spółdzielni produkty rolne wytworzone w prowadzonym przez siebie gospodarstwie rolnym - 18 dni pracy dla mężczyzny oraz 11 dni pracy dla kobiety,

3) za rok pracy uważa się rok obrachunkowy, w którym mężczyzna przepracował w spółdzielni co najmniej 240 dni pracy, kobieta 150 dni pracy, a jeżeli użytkuje działkę przyzagrodową lub dostarcza spółdzielni produkty rolne wytworzone w prowadzonym przez siebie gospodarstwie rolnym - to co najmniej: mężczyzna 220 dni pracy, a kobieta 130 dni pracy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, mając na uwadze, że ubezpieczony do spółdzielni wniósł swoją pracę, obowiązywała go norma 8 godzin pracy dziennie – dla ustalenia tzw. dniówki obrachunkowej, 20 dni pracy w miesiącu, 240 dni w roku.

Trzeba dalej zauważyć, że przepisy dekretu normowały prawo do określonych świadczeń przysługujących podmiotom wymienionym w art. 1 dekretu, przewidując m.in. prawo do świadczeń emerytalnych (art. 3 ust. 1 pkt 5 dekretu), w tym przede wszystkim emerytury, obwarowanej określonymi przesłankami, np. wymogiem co najmniej 5 lat pracy w spółdzielni (por. art. 13 i n. dekretu). Jednocześnie, w myśl art. 22 ust. 1 dekretu, na pokrycie kosztów świadczeń spółdzielnie miały opłacać składki. Szczegółowe zasady opłacania składek statuowały przepisy aktu wykonawczego do dekretu, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 marca 1976 r. w sprawie wykonania przepisów dekretu o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1976 r. Nr 13 poz. 74 – zwanego dalej „rozporządzeniem”), określające reguły kształtowania podstawy wymiaru składki (§ 12 rozporządzenia), procentową wysokość składki w stosunku do owej podstawy (§ 11 rozporządzenia), sposób opłacania składki (§ 13 rozporządzenia) oraz przypadki zwolnienia od jej uiszczania (§ 14 rozporządzenia). W świetle tych regulacji nie powinno budzić wątpliwości, że jeżeli ubezpieczony faktycznie wykonywał pracę na rzecz RSP w G. jako jej członek lub osoba zaangażowania w jej działalności na innej podstawie niż w ramach stosunku pracy, spółdzielnia opłacała za niego składki na ubezpieczenie w wymaganej wysokości.

Obliczanie czasu pracy w spółdzielniach przyjmowało tzw. dniówkę obrachunkową, a nie dzień pracy. Potrzeba taka wynikała ze specyficznego charakteru pracy w spółdzielniach rolniczych oraz faktu, że kwestie te nie zostały szczegółowo uregulowane w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Kierowano się również tym, że w poszczególnych okresach roku kalendarzowego obciążenie spółdzielców i ich domowników pracą rozkładało się bardzo różnorodnie. Dlatego też na gruncie prawa do świadczeń dla członków RSP stosowano fikcję prawną, w ramach której za 1 dzień pracy przyjmowano nie dzień kalendarzowy, lecz tzw. dniówkę obrachunkową. Za wyznacznik pracy w spółdzielni uznawano tym samym nie dzień pracy, ale szczególny miernik nakładu pracy w postaci wskazanej dniówki obrachunkowej (dniówki inwentarzowej, złotego obrachunkowego), a nawet stawki wynagrodzenia za poszczególne roboty (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 1 września 2010 r., II UK 80/10, Legalis nr 315921 oraz z dnia 12 maja 1999 r., II UKN 624/98, OSNAP 2000/14/556; por. także wyrok SA w Szczecinie z dnia 25 maja 2017 r., III AUa 529/16, LEX nr 2348555).

Wypada przy tym odnotować, że ogólna liczba dniówek obrachunkowych uzyskanych w danym roku gospodarczym stanowiła podstawę do obliczenia wynagrodzenia członka za danym rok (płatnego zaliczkowo oraz wyrównywanego po sporządzeniu i zatwierdzeniu bilansu), na podstawie którego ustalano kwotę składki na ubezpieczenie (§ 11 i 12 rozporządzenia). Konstrukcję dniówki obrachunkowej wykorzystywano nadto do ustalenia wymaganego okresu pracy w spółdzielni, będącego jedną z przesłanek warunkujących prawo m.in. do emerytury (art. 13 pkt 1 dekretu). Należy zatem zastosować ją obecnie również do wymierzenia okresu składkowego związanego z pracą w RSP, zarówno dla potrzeb ustalenia kapitału początkowego, jak też należnej emerytury (co do celowości zastosowania tej konstrukcji w drodze analogii zob. np. wyrok SA w Gdańsku z dnia 10 marca 2017 r., III AUa 1783/16, LEX nr 2284933).

Zasady kształtowania dniówki obrachunkowej oraz obliczania miesięcy i lat pracy w spółdzielni przewidywał cytowany wyżej art. 4 dekretu. Uzupełniającą regulację zawierały przepisy rozporządzenia. Według § 3 tego aktu prawnego, przy ustalaniu okresu pracy w spółdzielni wymaganego do uzyskania świadczeń: 1) w razie przepracowania w ciągu roku obrachunkowego mniejszej liczby dni niż określona w art. 4 pkt 3 dekretu okres pracy ustalało się w miesiącach i dniach, 2) w razie przepracowania w ciągu roku obrachunkowego większej liczby dni pracy niż określona w art. 4 pkt 3 dekretu do okresu pracy zaliczało się jeden cały rok pracy.

Ubezpieczony nie przedłożył żadnych dokumentów, z których wynikałby rzeczywisty czas jego pracy, liczba otrzymanych w spornym okresie dniówek obrachunkowych, czy też kwoty uzyskiwanych przez niego (w skali poszczególnych miesięcy lub danego roku kalendarzowego) zarobków. W judykaturze utrwalił się jednak pogląd, że okoliczności powyższe można wykazać także na podstawie zeznań świadków, czemu sprzyja nie tylko brak ograniczeń dowodowych w postępowaniu sądowym, ale także dopuszczenie w przepisach aktów prawnych regulujących postępowanie o świadczenia emerytalno-rentowe (zob. § 22 ust. 2 rozporządzenia MPiPS z 11.10.2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe, Dz. U. nr 237 poz. 1412; § 22 rozporządzenia RM z 7.02.1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń, Dz. U. Nr 10 poz. 49) możności wykazywania okresów składkowych (okresów zatrudnienia) zeznaniami świadków (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2012 r., II UK 255/11, LEX nr 1227191).

W oparciu o zeznania świadków oraz wyjaśnienia ubezpieczonego udało się ustalić wymiar czasu jego pracy, tj. co najmniej 8 godzin dziennie. Zdaniem Sądu, nie ma podstaw do podważania wiarygodności tych depozycji. Ubezpieczony w spornym okresie pracował jako kierowca i oprócz pracy wykonywanej na rzecz samej spółdzielni, np. zaopatrzenie, wykonywał pracę na rzecz innych podmiotów. Wówczas często wyjeżdżał w dłuższe trasy po Polsce i pracował zdecydowanie ponad 8 godzin dziennie. Przez ostatnie trzy lata natomiast ubezpieczony wykonywał prace polowe, ale również poza sezonem tych prac, wykonywał czynności załadunkowe, brał udział w produkcji płyt jumbo. W spółdzielni były ponadto prowadzone listy obecności. Ubezpieczony faktycznie wykonywał pracę w reżimie pracowniczym, musiał usprawiedliwiać ewentualne nieobecności, korzystał z urlopu wypoczynkowego. Nie miał żadnych dłuższych przerw w pracy, spowodowanych np. chorobą lub wyjazdem. Powyższe okoliczności wynikały nie tylko z twierdzeń ubezpieczonego, ale przede wszystkim z zeznań powołanych w sprawie świadków, którzy również wykonywali pracę w spółdzielni. Sąd dał wiarę ich zeznaniom, gdyż korespondowały one ze sobą nawzajem, Sąd ocenił je jako swobodne i spontaniczne. Ostatecznie też pełnomocnik organu rentowego nie kwestionował, że ubezpieczony pracował w spółdzielni 240 godzin rocznie (00:31:35 do 00:33:40 e-protokół z 25 czerwca 2024 r.)

W ocenie Sądu sporny okres pracy ubezpieczonego w spółdzielni powinien zostać w całości zaliczony do kapitału początkowego jako okres składkowy. W każdym miesiącu kalendarzowym tego okresu ubezpieczony pracował ponadto 20 dni i w roku ponad 240 dni, zgodnie z przelicznikiem zawartym w art. 4 dekretu. Okres ten powinien zatem zostać doliczony do kapitału początkowego i uwzględniony zarówno przy ustalaniu wskaźnika proporcjonalnego do wieku i okresów składkowego/nieskładkowego, jak też przy mnożeniu łącznej liczby miesięcy okresu składkowego przez współczynnik 1,3%. W konsekwencji, o okres ten powinna ulec zwiększeniu kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego ustalona dla potrzeb obliczenia wysokości należnej ubezpieczonemu emerytury.

Dlatego też Sąd na podstawie art. 477 ^{( 14 )}§ 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do ustalenia wysokości kapitału początkowego z uwzględnieniem jako składkowego okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w G. od 24 listopada 1984 r. do 30 sierpnia 1988 r. i od 22 grudnia 1988 r. do 30 września 1995 r. (punkt I. wyroku).