VI Ka 338/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Elblągu z 2013-10-03
Sygn. akt VI Ka 338/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 października 2013 r.
Sąd Okręgowy w Elblągu VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodnicząca: |
SSO Irena Linkiewicz (spr.) |
Sędziowie: |
SO Elżbieta Kosecka - Sobczak SO Natalia Burandt |
Protokolant : |
stażysta Kinga Opałka |
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Krzysztofa Piwowarczyka
po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013 r.,
sprawy J. B. (1)
oskarżonej z art. 270 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego
od wyroku Sądu Rejonowego w Elblągu
z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt II K 439/13
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uznaje iż czyn przypisany oskarżonej w pkt. I stanowi wypadek mniejszej wagi określony w art. 270 § 2a kk i za podstawę wymiaru orzeczonej kary przyjmuje art. 270 § 2a kk w zw. z art. 33 § 1 i § 3 kk;
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. kwotę 516,60 zł brutto z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej J. B. (1) z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
IV. zwalnia oskarżoną od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa za postępowanie odwoławcze.
Sygn. akt VI Ka 338/13
UZASADNIENIE
J. B. (1) została oskarżona o to ,że w dniu 03 czerwca 2011 r. w N. dokonała podrobienia podpisu o treści (...) na wniosku o pożyczkę, umowie pożyczki nr (...) zawartej z (...) S.A. z/s w W. , w celu użycia ich za autentyczne , tj. o czyn z art.270§1 kk.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 25 czerwca 2013 r., w sprawie sygn. akt II K 439/13 uznano oskarżoną J. B. (1) za winną popełnienia zarzucanego jej oskarżeniem czynu , to jest występku z art.270§1 kk i za to na mocy art.270§1 kk w zw. z art.33§1 i3 kk skazano ją na karę 20 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł.
Na mocy art. 44§1 kk orzeczono przepadek dowodów rzeczowych w postaci oryginału umowy o świadczeniu usług przez przedstawiciela, oryginału rozwiązania umowy i oryginału oświadczenia z dnia 05 września 2012 r. na nazwisko J. B. (2), wpisanych do księgi dowodów rzeczowych pod poz. Drz 656 -659/13 i przechowywanych na karcie 47 akt.
Wyrok zawiera również rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej przez ustanowionego obrońcę z urzędu oraz kosztów sądowych od ponoszenia których zwolniono w całości oskarżoną.
Apelację od powyższego wyroku wniósł Prokurator Rejonowy w Elblągu zaskarżając punktu I wyroku w części przyjętej w nim kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonej J. B. (1) czynu na korzyść wymienionej.
Prokurator Rejonowy wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku – art. 335§1 kpk w zw. z art. 343§6 kpk poprzez wydanie na posiedzeniu wyroku odbiegającego od treści wniosku prokuratora , zaaprobowanego przez oskarżoną , a polegającą na uznaniu, iż zarzucany oskarżonej czyn wyczerpał znamiona czynu z art. 270§1 kk, zamiast przyjęcia , iż czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi określony w art. 270§2a kk jaki został wskazany we wniosku prokuratora.
Podnosząc niniejszy zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie I poprzez uznanie ,iż przypisany J. B. (1) czyn wypełnił znamiona czynu z art.270§2a kk zgodnie z treścią wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335§1 kpk i wymierzenie na jego podstawie kary zawnioskowanej w akcie oskarżenia w wysokości 20 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. i przepadek dowodów rzeczowych.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja Prokuratora Rejonowego w Elblągu jako zasadna zasługiwała na uwzględnienie.
Na wstępie wskazać należy , że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie w trybie art. 335 kpk ujawniając materiał dowodowy pozwalający na merytoryczne rozstrzygniecie przedmiotowej sprawy. Poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne stanowiące o popełnieniu przez oskarżoną J. B. (3) zarzucanego jej czynu nie wykraczają poza granice swobodnej oceny dowodów.
Jednakże w zupełności należy uznać zasadność zarzutu podniesionego przez Prokuratora Rejonowego w wywiedzionej apelacji ,że orzeczenie zapadło z rażącym naruszeniem przepisów prawa procesowego , to jest art. 343§6 kpk w zw. z art.335§1 kpk.
Jak wynika z akt rozpatrywanej sprawy , oskarżona J. B. (1) przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu oraz złożyła wniosek o wyrażenie zgody na dobrowolne poddanie się karze w trybie art. 335§1 kpk. Prokurator Rejonowy zaproponował wymierzenie oskarżonej kary grzywny w wymiarze 20 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł. , przy uznaniu że czyn zarzucany oskarżonej stanowi wypadek mniejszej wagi określony w art. 270§2a kk. Oskarżona J. B. (1) , w złożonym oświadczeniu , zapoznana z treścią art. 335 kpk , przychyliła się do niniejszego wniosku.
Zgodnie z uzgodnieniami poczynionymi pomiędzy Prokuratorem, a oskarżoną J. B. (1) , Prokurator Rejonowy w Elblągu w skierowanym do Sądu akcie oskarżenia wniósł o skazanie oskarżonej za popełnienie zarzucanego jej przestępstwa bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie kary -przy przyjęciu, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi z art. 270§2a kk, grzywny w wysokości 20 stawek dziennych po 10 zł. oraz orzeczenie przepadku dowodów rzeczowych.
Sąd Rejonowy na posiedzeniu w dniu 25 czerwca 2013 r. na podstawie art. 343§4 kpk przychylił się do wniosku Prokuratora Rejonowego. W wyroku wydanym w trybie art. 335§1 kpk w punkcie pierwszym , Sąd Rejonowy uznał oskarżoną J. B. (1) za winną popełnienia zarzucanego jej oskarżeniem czynu , to jest występku z art. 270§1 kk i za to na mocy art. 270§1 kk w zw. z art. 33§1i §3 kk skazał ją na karę 20 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. W punkcie drugim wyroku Sąd orzekł w przedmiocie dowodów rzeczowych.
Jak wynika z treści przywołanych w apelacji orzeczeń Sądu Najwyższego , Sąd Rejonowy nie może samodzielnie dokonać zmian w treści wniosku złożonego na podstawie art. 335§1 kpk bowiem stanowi to naruszenie warunków ugody zawartej pomiędzy Prokuratorem a , w tym przypadku oskarżoną.
Z powołanego w apelacji wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2012 r., III KK 376/11 bezsprzecznie wynika ,że w razie skazania bez przeprowadzenia rozprawy na posiedzeniu, Sąd zobowiązany jest uwzględnić wszystkie elementy porozumienia procesowego zawartego w toku postępowania przygotowawczego przez prokuratora i „ podejrzanego”, ewentualnie zmodyfikowanego w toku posiedzenia o ile w ocenie sądu , nie pozostaje to w sprzeczności z prawem procesowym i materialnym.
Bardzo trafnie Prokurator Rejonowy w Elblągu , dla poparcia stawianego w apelacji zarzutu przytoczył także treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2011 r., V KK 382/10 stanowiącego ,że potrzeba dokonania jakichkolwiek zmian, niezależnie od tego , czy na korzyść czy na niekorzyść oskarżonego , wymaga dokonania modyfikacji z udziałem stron bądź skierowania sprawy do rozpoznania na zasadach ogólnych.
Zważywszy na rozległe i jednolite orzecznictwo Sądu Najwyższego dotyczące art. 335 kpk jak również art. 387 kpk za nieuzasadnione należy poczytać stanowisko Sądu I instancji wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ,a stwierdzające ,że „ wydanie wyroku w trybie art. 335 kpk w odniesieniu do czynu zarzucanego skazującego na proponowaną karę mieści się w granicach zakreślonych wnioskiem w takiej części, w jakiej jest on dla Sądu wiążący.
Zatem mając na względzie powyższe rozważania , Sąd Okręgowy uznając za zasadną apelację Prokuratora Rejonowego w Elblągu, na podstawie art. 437§1 kpk zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób ,iż uznał ,że czyn przypisany oskarżonej J. B. (1) w punkcie I stanowi wypadek mniejszej wagi określony w art. 270§2a kk i za podstawę wymierzonej kary przyjął art. 270§2a kk w zw. z art.33§1 i §3 kk.
W pozostałym zakresie , wyrok jako słuszny i zgodny z wnioskiem zamieszczonym w akcie oskarżenia , został utrzymany w mocy.
Na podstawie art.29 ust.1 ustawy z dnia 26 maja 1983 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 14 ust.2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu , (Dz. U. Nr 163,poz.1348 ze zm.)zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. kwotę 516,60 zł. brutto z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej J. B. (1) z urzędu w postępowaniu odwoławczym
Na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust.1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r., Nr 49,poz. 223 ze zm.) Sąd Okręgowy uznał za słuszne zwolnienie oskarżonej J. B. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Elblągu
Osoba, która wytworzyła informację: Irena Linkiewicz, Elżbieta Kosecka-Sobczak , Natalia Burandt
Data wytworzenia informacji: