Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Elblągu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 204/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Iławie z 31 grudnia 2020r. w spr. II K 369/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1,2

Z. S. (1)

M. M. (1)

Karalność oskarżonych

Czyn przypisany w wyroku

Informacje z KRK

k.925-927,

928-930

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2

Informacje z KRK

Informacje zostały sporządzone przez organ do tego powołany, nie były kwestionowane przez strony, stąd zasługują na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Z apelacji obrońcy Z.S.- naruszenia prawa procesowego tj. art. 7 kpk i art. 410 kpk, które miało wpływ na treść wyroku

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego w apelacji zarzuciła sądowi I instancji dowolną ocenę materiału dowodowego, która miała wpływ na treść wyroku, a w szczególności w części dotyczącej rzekomego nagrywania i podsłuchiwania pokrzywdzonych.

Odnosząc się do pierwszej części takiego zarzutu, to należy stwierdzić, że w sprawie pozyskano dowody, które potwierdziły uporczywe nękanie pokrzywdzonych przez oskarżonych. Mimo, że konflikt pomiędzy stronami jest bezsporny, to nękanie A.i M. J. wynikało nie tylko z relacji pokrzywdzonych, ale też i z dołączonych do akt zdjęć na których widać urządzenia którymi pokrzywdzonych nagrywano (w tym w trakcie czynności nagrywania) i robiono im zdjęcia czy banery wywieszone na posesji oskarżonych w taki sposób by sugerować że pokrzywdzeni nie płacą zobowiązań podatkowych (gdy oskarżeni mieli też wypowiadać się do pokrzywdzonych, że ci są oszustami podatkowymi, co powoduje, że nie ma wątpliwości co oskarżeni chcieli wyrazić wywieszonymi banerami). Z pewnością takie zachowania oskarżonych z uwagi na ich nagminność powodowały poczucie zagrożenia i pozbawienia prywatności u pokrzywdzonych. Ponadto w wydźwięk takich dowodów obciążających wpisywały się też zeznania kurator K. W., która opisała naganne zachowania oskarżonych względem pokrzywdzonych, co miało wpływ na uznanie zeznań pokrzywdzonych za wiarygodne. Ponadto mimo, iż sąd I instancji wyeliminował z opisu czynu przypisanego nękanie pokrzywdzonych poprzez wielokrotne zawiadamianie przez oskarżonych instytucji publicznych o zdarzeniach które w rzeczywistości nie miały miejsca lub nie wymagały interwencji tych instytucji, to osoby przesłuchane na te okoliczności wskazywały na nieustępliwość oskarżonych, a w szczególności T. P. zwrócił uwagę na to że oskarżeni nie przyjmowali do wiadomości uznania ich skarg za niezasadne i dalej je składali, mimo że wiązało się to z kolejnymi kontrolami u pokrzywdzonych. Przy czym relacje tych ostatnich osób wskazywały na istniejący między stronami silny konflikt i w większości przypadków niezasadność postępowań inicjowanych przez oskarżonych p-ko pokrzywdzonym. A wobec tego należało uznać, że istniały podstawy do dokonania pozytywnej weryfikacji zeznań pokrzywdzonych i dania im wiary co do nękania ich przez oskarżonych. Samo zaprzeczenie przez oskarżonych by popełnili zarzucane im czyny było niewystarczające- wobec wymowy opisanych wyżej dowodów i okoliczności- do dania wiary ich stanowisku. W świetle czego nie można było stwierdzić, że doszło do obrazy art. 7 kpk i art. 410 kpk na tle oceny dowodów przeprowadzonej przez sąd I instancji, która miałaby wpływ na treść wyroku.

Przy czym rację ma obrońca Z.S., że materiał dowodowy był niewystarczający by przypisać oskarżonym nękanie poprzez podsłuchiwanie pokrzywdzonych. Faktycznie do akt nie złożono nagrania/nagrań, które by takie podsłuchiwanie dokumentowały. Nie zbadano kamer znajdujących się na posesji oskarżonych (które widać na fotografiach z akt sprawy) w kierunku ustalenia czy miały one funkcje podsłuchu. Wobec tego z opisu czynu przypisanego oskarżonym należało wyeliminować podsłuchiwanie pokrzywdzonych przez oskarżonych, skoro pokrzywdzeni w swoich zeznaniach twierdzili, że oskarżeni postawili przy płocie dzielącym ich posesje kamerę z podsłuchem po to by podsłuchiwać ich prywatne rozmowy, a kolejną taka konstrukcję zainstalowano w karmniku dla ptaków, ale tego czy kamera/kamery miała podsłuch nie wykazano i nie udowodniono.

Natomiast nie było podstaw do wyeliminowania z opisu czynu przypisanego „nagrywania”, gdyż na zdjęciach z akt sprawy widać oskarżoną z tabletem w ręku w towarzystwie oskarżonego, gdy znajdują się oni przy płocie oddzielającym posesje stron, a sposób w jaki oskarżona trzyma tablet i w gdzie jest skierowany jednoznacznie wskazuje na to, że robi nim zdjęcia lub wykonuje nagrania tego co się dzieje na posesji pokrzywdzonych (a nie po to– co sugeruje w apelacji obrońca Z.S.- by wykonywać dokumentację zdjęciową dot. zniszczenia ich zadrzewienia i nasadzeń). Z pewnością taki tablet jest urządzeniem które może służyć do nagrywania czy robienia zdjęć. Pokrzywdzeni, a w szczególności A. J. w zeznaniach opisywali podchodzenie do płotu i robienie zdjęć, nagrywanie ich laptopem/tabletem. A wobec tego nie podlegał uwzględnieniu zarzut obrony iż zebrany materiał dowodowy nie wykazał by oskarżeni nagrywali pokrzywdzonych bądź posiadali urządzenia które mogłyby to umożliwić.

Wniosek

o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego Z. S., o złagodzenie wymierzonej mu kary

ewentualnie o uchylenie wyroku i zwrot sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów dla których nie uwzględniono w przeważającej części zarzutu naruszenia prawa procesowego tj. art. 7 kpk i art. 410 kpk z apelacji obrońcy Z.S., to nie zachodziły podstawy do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie, jedynie zaistniała podstawa do wyeliminowania z opisu czynu przypisanego tylko jednego przejawu nękania-podsłuchiwania, co jednak- wobec braku podstaw do innej zmiany wyroku- nie przekładało się na korektę kary.

Ponadto nie zaszły podstawy z art. 437§2 zdanie drugie kpk do uchylenia orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, gdyż w realiach niniejszej sprawy nie ziściły się wypadki z art. 439§1kpk czy z art. 454 kpk, nie jest też konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

Lp.

Zarzut

2.

Z apelacji obrońców obu oskarżonych - błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z przyczyn dla których materiał dowodowy dawał podstawy do przypisania oskarżonym czynu z pkt. I wyroku, przy wyeliminowaniu jedynie jednego przejawu nękania pokrzywdzonych tj. „podsłuchiwania” (co opisano omawiając zarzut z pkt. 1), to brak było podstaw do przyjęcia, że sąd I instancji dopuścił się błędnych ustaleń faktycznych w zakresie przyjęcia, że oskarżeni uporczywie nękali pokrzywdzonych. Pokrzywdzeni, a w szczególności A. J. (2) w pierwszych zeznaniach obszernie opisała to nękanie podając, że wielokrotnie oskarżona podchodziła do płotu ich posesji, nagrywała ich laptopem, gdy towarzyszył jej mąż Z.S., przy czym opisała niektóre z tych sytuacji operując datami i szczegółami zdarzeń. Opisała też sytuację, gdy Z.S. robił zdjęcia w obecności klientów, gdy pokrzywdzona była z mężem czy nagrywanie posesji pokrzywdzonych, gdy byli tam klienci, z użyciem tabletu. Podała również okoliczności wywieszenia i poprawiania banerów, które wisiały przez jakiś czas, a także to że oskarżeni wypowiadali się iż pokrzywdzeni są oszustami podatkowymi. Podobnie zeznawał M. J. (2) opisując robienie przez oskarżonych zdjęć jego posesji, w tym przez ciąg kilku dni, długotrwałe nękanie przez naruszanie prywatności pokrzywdzonych, nagrywanie ich, wywieszenie banerów i wykrzykiwanie że pokrzywdzeni są oszustami podatkowymi. Nie ma więc racji obrońca M.M., że materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, że M. M. (i Z.S.) uporczywie nękała(nękali) pokrzywdzonych i to w sytuacji, gdy dołączone do akt zdjęcia potwierdziły wiarygodność relacji pokrzywdzonych.

Trzeba przyznać, że również pokrzywdzeni założyli na swojej posesji kamery, ale M. J. logicznie wytłumaczył to reakcją na zachowanie oskarżonych i tym, że pokrzywdzeni chcieli mieć dowody na naganne zachowania oskarżonych, czemu trudno też w stwierdzonych okolicznościach sprawy się dziwić.

Należy zauważyć, że banery na których były napisy odnoszące się do płacenia podatków i Krus-u, po wywieszeniu ich przez oskarżonych wisiały przez pewien okres czasu tak by były widoczne dla pokrzywdzonych i klientów prowadzonej na ich posesji działalność, pokrzywdzeni opisali, że były one poprawiane, nadto oskarżeni nie raz wykrzykiwali w stronę pokrzywdzonych, że są oni oszustami podatkowymi. A wobec tego nie można zgodzić się z obrońcą by te sytuacje związane z wywieszonymi banerami nie były przejawem nękania oraz by banery te nie naruszały istotnie interesu pokrzywdzonych, ich prywatności. Tym bardziej, że przypisane oskarżonym nękanie nie ograniczało się tylko do wywieszenia ww banerów, ale polegało też na wielokrotnym, uporczywym, nagrywaniu i robieniu zdjęć.

Co prawda pokrzywdzeni, szczególnie na rozprawie, skupili się na opisie nękania ich przez oskarżonych poprzez wielokrotne zawiadamianie różnych instytucji co przekładało się na kontrole u pokrzywdzonych i konieczność składania przez nich wyjaśnień, ale przecież w postępowaniu przygotowawczym pokrzywdzeni obszernie opisali też przejawy nękania zawarte w opisie czynu przypisanego w zaskarżonym wyroku, zeznania z postępowania przygotowawczego w trakcie rozprawy zostały ujawnione, a pokrzywdzeni potwierdzili je jako prawdziwe. A wobec tego nie można było – jak to czyni skarżąca- odwołując się tylko do zeznań pokrzywdzonych z rozprawy wywodzić, że nie ma dowodów na to by oskarżeni mieli wielokrotnie nagrywać oskarżycieli czy robić im zdjęcia. Istniały jedynie podstawy do wyeliminowania jako przejawu nękania „podsłuchiwania” skoro nie wykazano czy urządzenia skierowane w okna posesji pokrzywdzonych miały funkcje „podsłuchiwania” prywatnych rozmów pokrzywdzonych.

Jednak nawet po wyeliminowaniu „podsłuchiwania” to wielokrotność innych nagannych zachowań oskarżonych zawartych w opisie czynu z pkt. I wyroku, było wystarczająca dla ustalenia znamion przestępstwa z art. 190a§1kk. Nie ma też podstaw do przyjęcia, że naganne, uporczywe zachowania oskarżonych przypisane im w pkt. I wyroku, nawet przy wyeliminowania „podsłuchiwania” nie mogły wzbudzić w pokrzywdzonych uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia oraz nie naruszały ich prywatności. Głównym przedmiotem ochrony przy przestępstwie z art. 190a§1kk jest szeroko rozumiana wolność, w tym wolności „od czegoś” (np. od niechcianego nagrywania, fotografowania, sugerowania oszustw podatkowych), jak i wolności „do czegoś” (przede wszystkim do zachowania swojej prywatności), gdy ubocznym przedmiotem ochrony jest też zdrowie psychiczne człowieka. A pokrzywdzeni w swoich zeznaniach opisali, że zachowania oskarżonych naruszały ich wolność, prywatność, spowodowały istotne pogorszenie komfortu psychicznego ich życia. Wielokrotne zachowania oskarżonych nie mogły być też usprawiedliwione tylko gromadzeniem materiału na potrzeby skarg czy zawiadomień wnoszonych do instytucji, gdyż uwzględniając choćby to, że po odmownym załatwieniu danej skargi czy zawiadomienia to była składana kolejna oparta na tych samych podstawach, bo oskarżeni nie przyjmowali do wiadomości niekorzystnego dla nich załatwienia danej kwestii, to można ocenić, że nagrywania, robienia zdjęć były motywowane tym by niepokoić pokrzywdzonych i dokuczyć im, a w konsekwencji spowodować krzywdę psychiczną. Z pewnością zaś wywieszenie na dłuższy okres czasu banerów sugerujących oszustwa podatkowe pokrzywdzonych w żadnym razie nie mogło być usprawiedliwione zbieraniem materiałów na potrzeby innych postępowań.

Wobec tego nie można było uznać i ustalić, że oskarżeni mieli uzasadnione powody by wielokrotnie nagrywać i fotografować pokrzywdzonych oraz by wywiesić szkalujące banery, że pokrzywdzeni właściwie „narzekali” tylko na postępowania administracyjne i sądowe a przypisane oskarżonym zachowania z pkt. I nie naruszały wolności i prywatności pokrzywdzonych. A w konsekwencji nie było podstaw do uwzględnienia zarzutu błędnych ustaleń faktycznych i przyjęcia, że oskarżeni nie popełnili przestępstwa z art. 190a§1kk.

Wniosek

o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonych,

ewentualnie o uchylenie wyroku i zwrot sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów dla których nie uwzględniono w przeważającej części zarzutu naruszenia prawa procesowego tj. art. 7 kpk i art. 410 kpk z apelacji obrońcy Z.S., a także zarzutów błędu w ustaleniach faktycznych z obu apelacji, to nie zachodziły podstawy do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych, jedynie zaistniała podstawa do wyeliminowania z opisu czynu przypisanego tylko jednego przejawu nękania-podsłuchiwania.

Ponadto nie zaszły podstawy z art. 437§2 zdanie drugie kpk do uchylenia orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, gdyż w realiach niniejszej sprawy nie ziściły się wypadki z art. 439§1kpk czy z art. 454 kpk, nie jest też konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

Lp.

Zarzut

3.

Z apelacji obrońców obu oskarżonych - rażąco surowych kar

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońcy oskarżonych z ostrożności procesowej podnieśli zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonych kar, przy czym obrońca M.M. nie przedstawiła argumentów dla wykazania zasadności tego zarzutu, zaś obrońca Z.S. podniosła by złagodzić karę biorąc pod uwagę zakres wyeliminowania części opisu czynu. Przy czym samo wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego zawiadamiania przez oskarżonych różnych instytucji o zdarzeniach, które nie miały miejsca lub nie wymagały interwencji tych instytucji czy wyeliminowanie przez sąd odwoławczy podsłuchiwania nie mogło doprowadzić do korekty kar. Czyn przypisany oskarżonym, jak to słusznie wskazał sąd I instancji cechuje się znacznym stopniem winy i społecznej szkodliwości. Byli oni już karani za czyny z art. 190a§1kk na kary ograniczenia wolności, mieli więc świadomość bezprawności i karalności takich zachowań, a mimo tego dopuścili się ich ponownie i to zachowując się nagannie względem pokrzywdzonych przez znaczny okres czasu, bo ponad dwa lata. Działali z niskich pobudek ograniczenia wolności pokrzywdzonych, dokuczenia im, sugerowania dopuszczenia się przez pokrzywdzonych oszustw podatkowych i pogorszenia ich stanu psychicznego, w konsekwencji czego doszło nawet do zakłócenia pożycia rodzinnego pokrzywdzonych, gdy pokrzywdzona nie mogła wytrzymać życia w sąsiedztwie oskarżonych. Stąd w takich okolicznościach, wobec takich niepoprawnych sprawców, gdy nie odniosły skutku wychowawczego kary dotychczas im orzekane, to sąd I instancji słusznie orzekł kary pozbawienia wolności. Przy czym w sytuacji, gdy kary te oscylowały w granicy dolnej sankcji z art. 190a§1kk oraz wykonanie ich warunkowo zawieszono na okresy próby 2 lat, to z uwagi na taki wymiar i postać tych kar, trudno uznać je za rażąco surowe. W ocenie sądu odwoławczego zasadne było też oddanie oskarżonych pod dozór kuratora po to by nadzorować przestrzeganie przez nich porządku prawnego w przyszłości, w tym poprawne zachowanie się wobec pokrzywdzonych, do czego oskarżonych zobowiązano. Wobec tego nie było podstaw do uznania zasadności zarzutu rażąco surowych kar.

Wniosek

o wydatne złagodzenie kar

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z przyczyn dla których nie uwzględniono zarzutu rażąco surowych kar

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Co do zasady cały zaskarżony wyrok (przy wyeliminowaniu z opisu czynu przypisanego oskarżonym podsłuchiwania pokrzywdzonych)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których nie uwzględniono większości zarzutów z apelacji obrońców oskarżonych.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono wyrok w pkt. I poprzez wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego oskarżonym podsłuchiwanie pokrzywdzonych.

Zwięźle o powodach zmiany

Do akt nie złożono nagrania/nagrań, które by takie podsłuchiwanie dokumentowały. Nie zbadano kamer znajdujących się na posesji oskarżonych (które widać na fotografiach z akt sprawy) w kierunku ustalenia czy miały one funkcje podsłuchu. Wobec tego z opisu czynu przypisanego oskarżonym należało wyeliminować podsłuchiwanie pokrzywdzonych przez oskarżonych, skoro pokrzywdzeni w swoich zeznaniach twierdzili, że oskarżeni postawili przy płocie dzielącym ich posesje kamerę z podsłuchem po to by podsłuchiwać ich prywatne rozmowy, a kolejną taka konstrukcję zainstalowano w karmniku dla ptaków, ale tego by kamera miała podsłuch nie wykazano.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II, III

  - ponieważ oskarżonych w postępowaniu odwoławczym na dwóch terminach rozprawy reprezentowali obrońcy ustanowieni z urzędu, to należało zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii każdego obrońcy kwotę 619,92 zł brutto tj. uwzględniającą podatek VAT (art. 29 ust. 1 prawa o adwokaturze, §4 ust.1i3, §17ust.2 pkt.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu) oraz 341zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do sądu na dwa terminy rozprawy adw. M. B. S.,

- apelacja obrońcy oskarżonego Z. S. nie zasługiwała w przeważającej części na uwzględnienie, stąd zachodziły podstawy z art. 636§1i2kpk i art. 633kpk do obciążenia oskarżonego, który ma źródła dochodu, ½ kosztów za postępowanie odwoławcze, w tym opłatą

- w ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja obrońcy oskarżonej M. M. nie zasługiwała na uwzględnienie, to zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonej od przypadających od niej kosztów postępowania odwoławczego i opłaty z uwagi na jej trudną sytuację materialną (art. 636§1i2 kpk, art.624§1kpk)

7.  PODPIS