VI Ka 177/22 - wyrok Sąd Okręgowy w Elblągu z 2022-06-10
Sygn. akt VI Ka 177/22
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 czerwca 2022 r.
Sąd Okręgowy w Elblągu VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Elżbieta Kosecka - Sobczak
Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Popławska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Elblągu Beaty Iskrzyńskiej
po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2022 r. w Elblągu sprawy
K. S. (1) s. M. i K. ur. (...) w E.
oskarżonego o czyn z art. 244 kk
z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Elblągu
z dnia 24 lutego 2022 r. sygn. akt VIII K 1670/21
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,
II. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie przed sądem II instancji.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
VI Ka 177/22 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Rejonowego w Elblągu z 24 lutego 2022r. w spr. VIII K 1670/21 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
||
☒ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
art. 439 k.p.k. |
|||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
1. 1,2 |
K. S. (1) |
Karalność oskarżonego Sytuacja majątkowa i osobista oskarżonego Czyn z art. 244 kk |
Informacja z KRK, Zaświadczenie, opinie, dowody wpłat, umowa o pracę ,dokumenty ze sprawy (...) SR G. |
k. 92-94, k.67-73 i 97-101 |
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
1,2 |
Informacja z KRK, Zaświadczenie, opinie, dowody wpłat, umowa o pracę, dokumenty ze sprawy (...) SR G. |
Dokumenty zostały wydane przez podmioty do tego uprawnione, obrazują fakty w nich opisane, nie były kwestionowane przez strony, stąd zasługują na wiarygodność. |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. |
rażącej niewspółmierności kary |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną)- patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 października 2021 r.w spr. II AKa 251/20. W niniejszej sprawie sąd wymierzył oskarżonemu za czyn z art. 244 kk, za który można wymierzyć karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, karę w wysokości 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sam już wymiar kary oscylującej w dolnej granicy ustawowego zagrożenia przemawia za tym, że nie jest ona nadmiernie surowa. Samo przytoczenie i przedłożenie dokumentów dot. sylwetki oskarżonego na tle podjęcia zatrudnienia, spłaty należności sądowych w innej sprawie, dobrych opinii o nim, przyznanie się do czynu nie jest wystarczające by uwzględnić zarzut z apelacji oraz zawarty w niej wniosek końcowy. Bowiem oskarżony jest sprawcą niepoprawnym o czym świadczy treść informacji z KRK oraz dokumenty dot. karalności za wykroczenia. Z tych danych wynika, że sądy, za wykroczenia z art. 94§1kw oraz czyny z art. 244 kk wymierzały oskarżonemu kary wolnościowe, które nie odnosiły skutku wychowawczego i nie wdrożyły K. S. do przestrzegania porządku prawnego i powstrzymania się przed kierowaniem pojazdami, pomimo braku uprawnień do tego, czy w sytuacji orzeczonych zakazów prowadzenia pojazdów. Ponadto należy zwrócić uwagę, że środki karne zakazu prowadzenia pojazdów zostały orzeczone wobec oskarżonego w wyrokach, które zapadły w dniu 25 lutego 2021r. ((...) SR w E.) i 23 marca 2021r. ((...) SR G.) a już w sierpniu 2021r. oskarżony popełnił przypisany mu czyn z art. 244 kk, mając świadomość i wiedzę – jak to sam przyznał w wyjaśnieniach- że posiada aktywne zakazy prowadzenia pojazdów. Z pewnością zaś taka zbieżność czasowa tych czynów i wyroków, na co powołuje się obrona nie przemawia na korzyść oskarżonego, bo świadczy o tym, że skazanie ledwie parę miesięcy temu nie powoduje refleksji u oskarżonego popełniającego kolejny czyn karalny. Sąd I instancji trafnie dostrzegł te okoliczności i uwzględnił je- obok przyznania się oskarżonego do winy- przy wymiarze kary. A z pewnością niepoprawność oskarżonego nakazuje, w sytuacji gdy kara ma spełnić swoje cele tak wobec sprawcy, jak i ogółu społeczeństwa, by kolejna kara orzeczona miała szanse te spełnić. Tymczasem wolnościowa kara zaproponowana przez obrońcę tego nie zagwarantuje, a wręcz może być poczytana przez oskarżonego jako przyzwolenie na dalsze łamanie prawa, a przez innych członków społeczeństwa jako wyraz pobłażliwości sądów wobec sprawców popełniających w krótkich okresach czasu po sobie kolejne czyny karalne. Nie można też było uwzględnić argumentu z apelacji co do tego, że młody wiek i nieukształtowana ostatecznie psychika sprawcy wskazują na możliwość zastosowania kary nieizolacyjnej. Bowiem kodeks karny w art. 54 kk przewiduje preferencyjne karanie z uwagi na wiek dot. sprawcy nieletniego lub młodocianego. Tymczasem oskarżony miał w czasie czynu prawie 28 lat i nie należał do żadnej z tych dwóch kategorii. Wręcz przeciwnie niż chce tego obrońca, to wiek oskarżonego wskazuje na to, że winien on już nabyć dostateczne doświadczenie życiowe i wyciągnąć wnioski z faktu uprzedniej karalności, w tym dot. tego, że popełnianie kolejnych czynów karalnych może skutkować coraz surowsza odpłatą karną. A skoro oskarżony pomimo 28 lat nie zdobył się na taką refleksję, to musi być wobec niego orzeczona taka kara, która realnie spełni cel prewencyjny. Nie można też było zgodzić się z obrońcą, że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego przemawiają za zmianą kary. Oskarżony działał umyślnie, wręcz z zamiarem bezpośrednim, o czym świadczą jego wyjaśnienia dot. pełnej świadomości obowiązujących zakazów. Swoim zachowaniem z 29 sierpnia 2021r, naruszył nie jeden ale dwa zakazy orzeczone w dwóch orzeczeniach. Natomiast obecne deklaracje dot. zmiany o 180 stopni stanu świadomości prawnej i zamiaru zmiany przez oskarżonego dotychczasowego zachowania należy ocenić jako podjęte zbyt późno i instrumentalnie ukierunkowane na polepszenie obrazu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym. Również podjęcie pracy w wieku 28 lat, którą się wykonuje dobrze czy rozpoczęcie spłaty należności sądowych w innej sprawie jest normą a nie niczym nadzwyczajnym, co wymagałoby zastosowania wobec dotychczas łamiącego prawo oskarżonego art. 37a§1kk. Samo odbycie wolontariatu w 2017r. też nie może też mieć istotnego znaczenia dla oceny zachowania czy sylwetki oskarżonego w 4-5 lat później. Reasumując to nie było podstaw do przyjęcia, że orzeczona w zaskarżonym wyroku wobec K. S. kara 10 miesięcy pozbawienia wolności jest karą zbyt surową. Tym bardziej, że nie oznacza ona automatycznie tego, że musi być odbyta w warunkach jednostki penitencjarnej, gdyż można wnioskować o odbycie kary w takim wymiarze w systemie dozoru elektronicznego. |
||
Wniosek |
||
o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu, na zasadzie art. 37a§1 kk kary grzywny bądź ograniczenia wolności |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Z przyczyn dla których zarzut i argumentacja z apelacji nie mogła doprowadzić do zmiany odpłaty karnej z wyroku, gdy proponowana kara nie ma szansy spełnić funkcji w zakresie prewencji indywidualnej i szczególnej oraz nie zaspokoi społecznego poczucia sprawiedliwości. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Wyrok w zaskarżonym zakresie. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Z przyczyn dla których zarzut i argumentacja z apelacji nie mogła doprowadzić do zmiany odpłaty karnej z wyroku, gdy proponowana kara nie ma szansy spełnić funkcji w zakresie prewencji indywidualnej i szczególnej oraz nie zaspokoi społecznego poczucia sprawiedliwości. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Zwięźle o powodach zmiany |
|
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
☐ art. 439 k.p.k. |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
☐ art. 437 § 2 k.p.k. |
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
☐ art. 437 § 2 k.p.k. |
|
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
4.1. |
☐ art. 454 § 1 k.p.k. |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
Pkt. II |
W ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie, to zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonego od kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na sytuację materialną, niskie zarobki i konieczność spłaty należności sądowych w innej sprawie (art. 624§1kpk). |
7. PODPIS |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Elblągu
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Elżbieta Kosecka-Sobczak
Data wytworzenia informacji: