Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Elblągu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Dorota Zientara

Protokolant: stażysta Joanna Michaliszyn

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2016 r. w Elblągu

na rozprawie

sprawy z powództwa D. M.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w O.

o uchylenie uchwały

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 208/16

UZASADNIENIE

Powódka D. M. wystąpiła z pozwem przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej w O. ul. (...) domagając się uchylenia uchwały nr (...) podjętej przez pozwaną w dniu (...) r., dotyczącej wyrażenia przez pozwaną zgody na udział pozwanej w kosztach zakupu i montażu pojemników półpodziemnych na odpady komunalne. Akcentowała powódka niezgodność uchwały z prawem, zasadami prawidłowego zarządzania nieruchomością oraz identyfikowała jej treść jako naruszającą interes właścicieli lokali. Powódka domaga się także zasądzenia od pozwanej kosztów procesu według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, iż przysługuje jej prawo własności garażu położonego przy ul. (...) w O., z którym to faktem wiąże się członkostwo powódki w pozwanej wspólnocie. W dniu 30.11.2015 r. pozwana podjęła uchwałę nr (...) w drodze indywidualnego zbierania głosów w sprawie wyrażenia zgody na udział wspólnoty w kosztach zakupu i montażu pojemników półpodziemnych na odpady komunalne. Powódka stała na stanowisku, iż nie będąc właścicielem lokalu mieszkalnego, a jedynie garażu, nie mogła być zaliczona do grona właścicieli zobowiązanych do ponoszenia kosztów związanych z zakupem i montażem pojemników półpodziemnych. Skarżona uchwała, zdaniem powódki, mogła odnieść skutek jedynie wobec właścicieli lokali mieszkalnych, gdyż wyłącznie w takich lokalach generowane są odpady. W ocenie powódki zaskarżona uchwała naruszała jej interes prawny jako właściciela lokalu garażowego, gdyż jako członkini pozwanej wspólnoty powódka zobligowana została do ponoszenia kosztów związanych z gospodarką odpadami komunalnymi, których nie wytwarzała.

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa w O. przy ul. (...) w odpowiedzi na pozew domagała się oddalenia powództwa oraz zasądzenia od powódki kosztów procesu według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu stanowiska pozwana w pierwszej kolejności zaznaczyła, iż powódka nie dochowała sześciotygodniowego ustawowego terminu do zaskarżenia uchwały z dnia(...). – w sytuacji kiedy powódce treść uchwały została doręczona w „pierwszej dekadzie grudnia 2015”, zaś powódka zainicjowała proces w dniu 30.05.2016 r. Pozwana stała na stanowisku, iż sam fakt, że członkostwo powódki we wspólnocie wynika z posiadania tytułu prawnego do garażu, nie usprawiedliwiał poglądu, jakoby powódka nie była zobligowana do ponoszenia kosztów zawiązanych z zarządem nieruchomością wspólną. Do takich kosztów zaliczyć należało wydatki poniesione na zakup i montaż pojemników półpodziemnych.

Powódka w replice na odpowiedź na pozew pozwanej zaznaczyła, iż nie uchybiła ustawowemu terminowi do zaskarżenia uchwały, gdyż z jej treścią zapoznała się dopiero w dniu 18.04.2016 r. Zaprzeczyła powódka, jakoby miała sposobność zapoznania się z uchwałą w „pierwszej dekadzie grudnia 2015”, w następstwie sugerowanej przez pozwaną okoliczności pozostawienia stosownej korespondencji w tym zakresie w skrzynce odbiorczej powódki. W ocenie powódki termin do zaskarżenia uchwały zaczął bieg z dniem 19.04.2016 r.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 30.11.2015 r. pozwana Wspólnota Mieszkaniowa w O. ul. (...) podjęła uchwałę nr (...) w sprawie wyrażenia zgody na udział pozwanej w kosztach zakupu i montażu pojemników półpodziemnych na odpady komunalne.

Uchwała ta podjęta została w drodze indywidualnego zbierania głosów, większością 53,78 %.

Zawiadomienie o podjęciu uchwały zostało członkom wspólnoty przekazane łącznie z korespondencją dotyczącą rozliczeń kosztów czynszowych za miesiąc grudzień 2015 r., poprzez pozostawienie przez zarządcę pozwanej pism w tym przedmiocie w skrzynkach odbiorczych członków pozwanej.

Pozwana nie dysponuje dokumentem potwierdzającym okoliczność odbioru przez powódkę w grudniu 2015 r. przesyłki zawierającej informację o podjętej uchwale nr (...).

Powódka o treści uchwały nr(...) powzięła wiedzę w dniu 18.04.2016 r.

W dniu 18.04.2016 r. powódka skierowała do zarządu pozwanej wniosek o uzasadnienie okoliczności przemawiających za tym, iż powódka została obciążona opłatą za zakup pojemnika na odpady komunalne w systemie M.. Postulowała powódka o wskazanie podstawy prawnej dla takiego stanu rzeczy.

Zarząd pozwanej w piśmie skierowanym do powódki z dnia 20.04.2016 r. poinformował, iż została ona obciążona opłatą za wybudowanie pojemników na odpady na podstawie uchwały z dnia 30.11.2015 r. nr (...), która odnosi skutek prawny wobec wszystkich członków wspólnoty.

Powódka pozostaje członkiem pozwanej wspólnoty. Powódka nie jest właścicielką lokalu mieszkalnego w ramach wspólnoty pozwanej, przysługuje jej natomiast prawo własności garażu. Budynek, w którym znajdują się nieruchomości lokalowe oraz budynek garażowy, w którym jeden z garaży posiada powódka, posadowione są na jednej nieruchomości wspólnej. Powódka w pozwanej wspólnocie od marca 2015 r. ponosiła koszty dzierżawy pojemników na odpady, które były przeznaczone do użytku wszystkich członków wspólnoty – zarówno posiadających tytuł prawny do lokalu mieszkalnego, lokalu usługowego, jak też garażu. Pozwana za cały rok 2015 za dzierżawę pojemników na odpady uiściła kwotę 295,20 zł. W chwili obecnej pozwana nie ponosi kosztów dzierżawy pojemników – stan taki jest konsekwencją posadowienia półpodziemnych pojemników M.. Posadowienie nowych półpodziemnych pojemników na odpady M. pozwoliło na wyeliminowanie wcześniejszych, niejednokrotnych przypadków niszczenia oraz podpaleń wiat, w których zlokalizowane były kontenery na odpady.

Odpady z całej nieruchomości wspólnej usuwane są do nowopowstałych pojemników na śmieci. Dotyczy to również odpadów w postaci zgrabionych liści, pokosu trawy z terenów zielonych nieruchomości wspólnej, nieczystości powstałych w związku z zamiataniem części wspólnych nieruchomości. Uprawnienie do wyrzucania odpadów do nowopowstałych pojemników przysługuje także właścicielom garaży zlokalizowanych na nieruchomości wspólnej. Powódka nie jest obciążana kosztami wywozu śmieci ze wspólnej nieruchomości.

(dowód: uchwała nr (...), k 29; pismo pozwanej, k. 28; zeznania powódki, k 46 verte-47, k. 55 verte-56; fotografia nieruchomości wspólnej, k. 48; zeznania członka zarządu pozwanej U. R., k. 46 verte, k. 47-47 verte; zeznania świadka M. P., k. 54 verte-55 verte; E. B., k. 56; pismo powódki z dnia 18.04.2016 r. skierowane do zarządu pozwanej, k. 31; pismo pozwanej kierowane do powódki z dnia 20.04.2016 r., k. 32)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się bezzasadne i podlegało oddaleniu.

W pierwszej kolejności odnieść należy się do stawianego przez pozwaną zarzutu, jakoby powódka inicjując niniejszy proces w dniu 30.05.2016 r. uchybiła ustawowemu, sześciotygodniowemu terminowi na realizację uprawnienia związanego z możliwością zaskarżenia uchwały wspólnoty z dnia 30.11.2015 r.

Zgodnie z art. 25 ust 1 i 1a ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali (Dz. U. 2015, poz. 1892 zwana dalej ustawą) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powództwo może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli lokali albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów.

Z poczynionych w sprawie ustaleń wynika, iż uchwała z dnia 30.11.2015 r. nr (...) została podjęta w trybie indywidualnego zbierania głosów, w związku z czym kluczową okolicznością dla ustalenia daty początkowej biegu terminu do jej zaskarżenia jest określenie dnia, w którym powódka została powiadomiona o treści uchwały.

Powódka konsekwentnie w tej materii wywodziła, iż o treści uchwały powzięła wiedzę w dniu 18.04.2016 r. Pozwana zaś optowała za przyjęciem poglądu, iż wiedzą taką powódka dysponowała już w „pierwszej dekadzie grudnia 2015r.”, gdyż informacja o podjęciu uchwały została członkom wspólnoty zakomunikowana łącznie z przesłaną korespondencją dotyczącą rozliczeń czynszowych za grudzień 2015 r. Powódka takie stanowisko pozwanej zakwestionowała w całości.

W takim stanie rzeczy, zgodnie z art. 6 k.c., to na pozwanej spoczywał ciężar wykazania, iż sześciotygodniowy termin do skorzystania z uprawnienia do zaskarżenia przez powódkę uchwały nr (...) rozpoczynał swój bieg w grudniu 2015 r. W ocenie Sądu pozwana tej okoliczności w żaden sposób nie dowiodła. Administrator pozwanej, M. P., w swych zeznaniach przedstawiła zwyczajową metodologię dostarczania korespondencji związanej z funkcjonowaniem wspólnoty jej poszczególnym członkom, tj. korespondencja taka roznoszona była przez samego administratora, personel sprzątający, pracowników biura administratora (k.54 verte). Świadek zeznała, że „raczej niemożliwym” było, żeby powódka nie otrzymała zawiadomienia o podjętej uchwale nr (...) razem z naliczeniem należności czynszowych za grudzień 2015. Podkreśliła także, że w przypadku sposobu doręczania pism polegającym na pozostawieniu korespondencji w skrzynce odbiorczej członków wspólnoty, nie ma możliwości ustalenia daty zapoznania się z nią przez adresata, zaś w dokumentacji posiadanej przez administratora „nie było dowodu doręczenia korespondencji powódce” (k.55).

Pozwana, mając na uwadze stanowisko powódki, nie wykazała zatem, iż powódka zawiadomiona została o powziętej uchwale nr (...) w taki sposób, który usprawiedliwiałby konieczność liczenia sześciotygodniowego terminu do zaskarżenia uchwały od bliżej niesprecyzowanego dnia, zawierającego się w pierwszej dekadzie grudnia 2015 r.

Sąd przyjął, iż sześciotygodniowy termin do zaskarżenia uchwały zaczął dla powódki bieg w dniu 19.04.2016 r., co w zestawieniu z datą wniesienia pozwu w tej sprawie, nie mogło skutkować konstatacją o uchybieniu terminowi wynikającemu z art. 25 ust 1a cytowanej ustawy. Za takim stanowiskiem, w ocenie Sądu, przemawia także podawana przez świadka M. P., a także samą powódkę, okoliczność, iż dopiero w kwietniu 2016 r. powódka podjęła aktywność domagając się od zarządcy pozwanej sporządzenia indywidualnego salda rozliczeń („saldo takie między grudniem 2015 r., a kwietniem 2016 r. nie było przygotowywane dla powódki – M. P., k 55). Także wniosek powódki kierowany do zarządu pozwanej w kwestii wyjaśnienia okoliczności związanych z obciążeniem jej kwotą 24,53 zł „za pojemnik w systemie M.” datowany jest na 18.04.2016 (k.31), zaś odpowiedzi na ten wniosek pozwana udzieliła powódce w dniu 20.04.2016 r. (k.32). Taki stan rzeczy, w ocenie Sądu, usprawiedliwia postawienie wniosku, iż wymienione działania powódki stanowiły bezpośrednią konsekwencję powzięcia wiedzy o treści uchwały nr (...) właśnie w dniu 18.04.2016 r.

Przesądziwszy o zachowaniu przez powódkę terminu do zaskarżenia uchwały, dalsze rozważania należy ukierunkować na rozstrzygnięcie kwestii, czy treść uchwały nr (...) mogła być w okolicznościach sprawy uznana za naruszającą zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób naruszającą interesy powódki. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w ocenie Sądu, nie pozwala na podzielenie zapatrywania powódki.

Powódka kwestionowała zasadność obciążenia jej kosztami partycypowania w kupnie i posadowieniu pojemników półpodziemnych na odpady M., li tylko z uwagi na posiadany status członkini pozwanej wynikający z dysponowania tytułem własności jednego z garaży na nieruchomości wspólnej, a z użytkowaniem którego to garażu nie wiązało się generowanie odpadów wymagających ich wyrzucania do pojemników powstałych w ramach przeprowadzonej inwestycji. U. wywód – zdaniem powódki tylko członkowie wspólnoty posiadający lokale mieszkalne (w domniemaniu także usługowe) generowali określone odpady komunalne i jedynie tych członków pozwanej można było zasadnie obciążyć kosztami zrealizowanej inwestycji półpodziemnych pojemników na odpady M..

Zdaniem Sądu takiego stanowiska powódki nie sposób zaaprobować.

Zgodnie z art. 14 cytowanej ustawy na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się, m. in., wydatki na utrzymanie porządku i czystości. Do tej kategorii kosztów – obciążających także powódkę jako właścicielkę garażu – należy zaliczyć zakup oraz posadowienie półpodziemnych pojemników na odpady M., sfinansowanie których to czynności zostało przegłosowane w uchwale z dnia 30.11.2015 r. nr (...). Sąd przychyla się do stanowiska pozwanej, iż odpady z całej nieruchomości wspólnej usuwane są do nowopowstałych pojemników na śmieci. Dotyczy to również odpadów w postaci zgrabionych liści, pokosu trawy z terenów zielonych nieruchomości wspólnej, nieczystości powstałych w związku z zamiataniem części wspólnych nieruchomości. Nie może być także wątpliwości, iż powódka celem dojazdu samochodem do własnego garażu przejeżdża każdorazowo przez określony fragment nieruchomości wspólnej, do którego to wniosku należy dojść na podstawie analizy fotografii przedstawiającej nieruchomość wspólną oraz rozmieszczenie garaży (k.48). Okoliczność podawana przez powódkę, iż raz z miesiącu zamiata we własnym zakresie swój garaż, a wygenerowanych w ten sposób odpadów nie wyrzuca do pojemników na nieruchomości wspólnej, nie zmienia stanowiska Sądu wyrażonego w zdaniu bezpośrednio poprzedzającym. Powódka korzystając z garażu przyczynia się do powstawania określonej ilości odpadów nanoszonych przez koła pojazdu na nieruchomość wspólną (błoto, liście, w okresie zimowym brudny śnieg z domieszką piasku i soli, który po roztopieniu generuje konieczność usunięcia „nawiezionych” nieczystości).

Zaskarżona uchwała nr(...) w sprawie wyrażenia zgody na udział pozwanej w kosztach zakupu i montażu pojemników półpodziemnych na odpady komunalne, funkcjonalnie – na mocy art. 14 pkt 4 cytowanej ustawy – odnosiła się do kosztów zarządu nieruchomością wspólną, tj. wydatków na utrzymanie porządku i czystości. Powódka, w sposób obiektywnie nieusprawiedliwiony, „spłyca” zakres swej odpowiedzialności za ponoszenie wydatków na utrzymanie porządku i czystości nieruchomości wspólnej, choć – jak zostało wyżej wykazane – określoną ilość nieczystości także generuje.

W tym stanie rzeczy powództwo oddalono, na podstawie art. 25 ust 1 ustawy, a contrario .